Að sigla milli skers og báru?

Það er athyglisvert að lesa ummæli Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar í frétt MBL um ummæli Össurar Skarphéðinssonar þess efnis að stuðningur við ESB-aðild meðal þingmanna fari vaxandi. Það kom fram í annarri frétt um málið.

Í frétt MBL segir: "Það kemur mér á óvart. Mér hefur heyrst þróunin frekar vera hinu megin. Ég veit ekki hvað hann hefur fyrir sér í því,“ segir Sigmundur Davíð. „Menn eins og Ögmundur Jónasson og Lilja Mósesdóttir hafa frekar verið að herðast í andstöðu en hitt.“

En hvað finnst Sigmundi sjálfum? Hvoru megin er hann, já-megin eða nei-megin?

Næstum ekkert hefur heyrst í Sigmundi um Evrópumálin frá því að hann tók við stýrinu í flokknum.

Það hlýtur að teljast merkilegt. Eða er hann bara að reyna eftir fremsta megni að sigla milli skers og báru í Evrópumálunum?

Er ekki tími til kominn að Sigmundur sýni nú lit og fari að ræða Evrópumálin og allt sem sem þeim tengist.

En ekki bara að tala um hvað aðrir segja og gera!

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 24.7.2010 kl. 15:50]

Þingmenn framsóknarmanna sem greiddu atkvæði með þingsályktun um aðildarumsókn að Evrópusambandinu:

Birkir Jón Jónsson, Guðmundur Steingrímsson og Siv Friðleifsdóttir.

Þingmenn vinstri grænna sem greiddu atkvæði með aðildarumsókninni:

Álfheiður Ingadóttir, Árni Þór Sigurðsson, Bjarkey Gunnarsdóttir (varamaður Björns Vals Gíslasonar), Katrín Jakobsdóttir, Lilja Mósesdóttir, Steingrímur J. Sigfússon, Svandís Svavarsdóttir og Ögmundur Jónasson.

Einnig greiddu atkvæði með aðildarumsókninni, auk allra þingmanna Samfylkingarinnar, sjálfstæðismaðurinn Ragnheiður Ríkharðsdóttir og Þráinn Bertelsson, utan þingflokka.

Sátu hjá:

Guðfríður Lilja Grétarsdóttir og Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir.

Óli Björn Kárason situr nú á Alþingi sem varamaður Þorgerðar Katrínar og enda þótt Óli Björn, Lilja Mósesdóttir og Ögmundur Jónasson greiddu öll atkvæði með þingsályktunartillögu um að draga til baka umsókn Íslands um aðild að Evrópusambandinu, félli tillagan væntanlega á jöfnum fjölda atkvæða, 31 gegn 31.

Þar að auki hefði Ögmundur Jónasson tæpast áhuga á að fella ríkisstjórn, sem hann hefur sjálfur setið í, með því að greiða atkvæði með tillögunni og reyna þannig að koma í veg fyrir lýðræðislegar kosningar, þjóðaratkvæðagreiðslu um aðildarsamninginn.

Samþykkt á Alþingi 16. júlí í fyrra: 33 þingmenn sögðu já en 28 nei og 2 greiddu ekki atkvæði. (Gunnar Bragi Sveinsson sagði nei.)

Og Sjálfstæðisflokkurinn tapaði NÍU þingmönnum í alþingiskosningunum í fyrra.

[Gunnlaugur I., 24.7.2010 kl. 16:21]

Ég hugsa nú að Framsóknarflokkurinn verði að fara að hlusta á grasrótina og hinn almenna flokksmann og kúvenda stefnu sinni í ESB málum. Reyndar hefur stefnan verið ákaflega varfærin og margir segja að með öllum þeim skilyrðum sem þeir hafa sett þá séu þeir í raun og sann á móti ESB aðild.

En athyglisvert var að með ESB umsókninni greiðir meirihluti þingflokksins á móti einungis tveir "gamlir" þingmenn úr formannstíð Halldórs Ásgrímssonar auk svo Samfylkingar-framsóknarmannsins Guðmundar Steingrímssonar sem flutti sig til baka inn í sinn ættgenga genetíska flokk af tillitssemi við aldraðan föður sinn svo hans blessaður gæti skilið sáttur og sæll við sína jarðvist.

Það tókst á elleftu stundu.

Nei ég held að Framsókn sé á hraðri leið að verða algjör ESB andstöðu flokkur og væri það sannarlega í anda hans eigin merku sögu og uppruna. 

Þingmenn flokksins munu þurfa að taka tillit til kjósenda sinna og síns baklands.

[Þorsteinn Briem, 24.7.2010 kl. 16:40]

Grasrótin 28.6.2010: Ungir framsóknarmenn vilja ESB-viðræður

"Stjórn Alfreðs, félags ungra framsóknarmanna í Reykjavík, leggur áherslu á mikilvægi þess að aðildarviðræður Íslands við Evrópusambandið fái þann lýðræðislega farveg sem hófst með ályktun Alþingis um aðildarviðræðurnar.

Um leið og við hörmum yfirborðskennda niðurstöðu sjálfstæðismanna og VG-liða í Evrópumálum, hvetjum við þingmenn Framsóknarflokksins að standa með þeirri stefnumörkun sem Framsóknarmenn lögðu fram á fjölmennasta sambandsþingi flokksins í janúar 2009, þar sem samþykkt var að Ísland myndi sækja um aðild að Evrópusambandinu og samningurinn yrði svo settur í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Að neita þjóðinni um þann rétt að sjá hvað getur falist í aðild og hvað ekki er afturhvarf til þjóðfélags pólitískrar þröngsýni, afturhalds og sérhagsmuna.

Það er hluti af frjálslyndri hugmyndafræði að leiða mál til lykta með því að taka umræðuna, láta viðræður fara fram og veita þjóðinni rétt að taka sína ákvörðun. Það er gott lýðræði og í takt við kröfur fólks um önnur og betri vinnubrögð í stjórnmálum," segir í ályktun stjórnar Alfreðs."