Þorsteinn um gjaldmiðilsmál og fleira

Þorsteinn Pálsson ritaði pistil í Fréttablaðið um síðustu helgi og hugleiddi þar meðal annars gjaldmiðilsmál og bryjann hann svona: "Íslandsbersi staðhæfði á sínum tíma að víxlarar á Englandi vildu heldur falsaða peninga en íslenska. Í þessum skáldskap Halldórs Laxness var beitt ádeila fyrir fjörutíu árum fyrir þá sök að allir vissu að í honum var sannleikskorn. Af því korni hefur nú vaxið veruleiki sem á ekki lengur neitt skylt við skáldskap og margir telja reyndar helstu gæfu þjóðarinnar.

Fjármálaráðherra sagði tvennt í byrjun vikunnar um íslensku krónuna sem hefur afgerandi pólitíska þýðingu. Í fyrsta lagi fullyrti hann að krónan hefði verið til mikillar gæfu fyrir útflutningsgreinarnar og skaðlegt væri að tala hana niður. Í annan stað upplýsti hann að engin framtíðarstefna yrði mótuð af hálfu ríkisstjórnarinnar nema krónan yrði þar jafn kostur á við aðra.

Ummæli fjármálaráðherra féllu á Alþingi. Enginn sem þar á sæti bað ráðherrann að færa fram rök fyrir gengisfellingargæfukenningunni. Það var eins gott fyrir hann því allir helstu hagvísar sýna að þremur árum eftir hrun ríkismyntarinnar bólar ekki enn á vexti í útflutningi. Gæfukenning fjármálaráðherrans og margra annarra leiddi hins vegar fjölmörg heimili og fyrirtæki í gjaldþrot. Þannig varð til afgangur í vöruviðskiptum með minni kaupmætti og stöðvun fjárfestinga.

Öll stærstu útflutningsfyrirtækin í sjávarútvegi og iðnaði gera upp reikninga sína í erlendri mynt. Árið 2009 höfðu nærri fjörutíu úr hópi þrjúhundruð stærstu fyrirtækja landsins yfirgefið krónuna. Nærri lætur að velta þeirra innanlands hafi samsvarað tveimur þriðju hlutum landsframleiðslunnar og hildarvelta þeirra hafi verið fjórðungi meiri. Hvernig rýmar þessi veruleiki við kenningu ráðherrans?"

Allur pistill Þorsteins