Hlutskipti íslenskra neytenda (og atvinnulífs)

Nokkuð hefur verið rætt um s.k. "styrkingu" íslensku krónunnar, þ.e.a.s að erlendir gjaldmiðlar, aðallega Evran og danska krónan (beintenging þarna á milli) séu að lækka í verði.

Neytendasamtökin veltu upp þeirri spurningu í vikunni af hverju matvæli lækkuðu ekki til samræmis við verðlækkun erlendra gjaldmiðla. En það eru einhver ljón á þeim vegi.

Í Fréttablaðinu í dag er fjallað um þessi mál og þar er haft eftir Vilhjálmi Egilssyni, formanni Samtaka atvinnulífsins að samtökin telji að ,,enn sé inni verðhækkun upp á um tíu prósent" og jafnframt er sagt að Evran þurfi að lækka niður140 krónur áður en lækkanir geti átt sér stað.

Þetta sýnir náttúrlega hverslags ófremdarástand íslenskir neytendur búa við. Krónan og þetta sífellda vesen á henni, er eins og Demóklesarsverð yfir bæði íslenskum neytendum og atvinnulífi. Maður veit aldrei hvar maður hefur þessa blessuðu krónu okkar! Manni dettur í hug Jó-jó!

Öll verðhugsun fer úr skorðum, en verðvitund er nokkuð sem er hverjum neytanda (og hverju fyrirtæki) nauðsynlegt. Hvað kosta hlutirnir eftir viku, eftir mánuð? Á íslandi er því miður ekki hægt að hugsa eftir þessum brautum. Öll skipulagning fer út í veður og vind! 

Nú tala menn í Seðlabanka að brátt verði hægt að lyfta/afnema gjaldeyrishöftin. Hvað gerist þá?

Nokkuð ljóst er að ef um styrkingu verður að ræða, mun hún gerast hægt. En, verði um veikingu að ræða mun hún sennilega gerast mun hraðar.

En í raun veit það ENGINN!

Gengur þetta upp?