Hjálmar Sveinsson veltir málunum fyrir sér....

Hjálmar Sveinsson birtir áhugaverðan pistil frá Berlín á heimsíðu sinni sem byrjar svona:

"Við Maybachufer í hverfinu Kreuzberg í Berlín er grænmetismarkaður á þriðjudögum og föstudögum. Markaðurinn er stundum kallaður Tyrkjamarkaður vegna þess að Tyrkir eru í miklum meirihluta sölufólks. Þetta er stærsti grænmetismarkaður borgarinnar og teygir sig þrjú til fjögurhundruð metra með Landwehr-kanalnum. Það er mjög gaman að versla þarna. Stemningin frábær, grænmetið brakandi ferskt og öll matvaran svo einstaklega girnileg. Plómur, ferskjur, döðlur og fyllt vínblöð frá Tyrklandi, ólívur og fetaostur frá Grikkland, fiskur úr norðursjónum, hungang frá bændum umhverfis Berlín, „fairtrade-kaffi“ frá Afríku. Þarna er líka mikið af textílvöru frá Tyrklandi og litrík efni frá Afríkuríkjum. Víða eru seldir smáréttir, kaffi, te og nýpressaðir ávaxtasafar. Í einum sölubásnum er tvær konur frá Gahna að matbúa bragðgóðan hrísgrjónarétt með grilluðum kjúklingavængjum og djúpsteiktum banönum. Við austurenda markaðarins er lítið torg. Þar er fjöldi manns í mjög góðu skapi í sólskininu að hlusta á hippaleg amerísk ungmenni spila klezmer-tónlist."

Síðan segir Hjálmar:

"Ég var þarna fyrir þremur dögum og fór að hugsa um umræðuna á Íslandi á meðan ég sötraði tyrkneskt te og gæddi mér á djúpsteiktum banana frá Gahna. Þeir sem þekkja til í Evrópu vita að mjög víða má finna svipaða stemningu. Í Evrópu búa hundruð þúsunda tyrkja og Afríkumanna að ekki sé nú minnst á alla sígaunana. Þótt ýmis vandamál komi upp og sum þeirra séu vissulega alvarleg gengur sambúðin í hinum evrópsku fjölmenningarríkjum ágætlega.

Á Íslandi er samt oft fullyrt að Evrópusambandið sé „einangurnarsamband“ sem útiloki fátækt fólk frá gnægtarbúi evrópska markaðarins. Það er svolitið að undarlegt að hlusta á þetta þegar haft er í huga ekkert land hefur byggt jafn háa múra í kringum sinn landbúnað og Ísland. Og það munu vera fá lönd þar sem niðurgreiðslur til landbúnaðar eru jafn háar."

Allur pistillinn

Ps. Söguáhugamönnum er einnig bent á þætti HS um Prússland, sem er að finna á www.RUV.is/podcast

 

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 14.9.2010 kl. 01:02]

20.1.2009:

Hlutfall innflytjenda hérlendis er nú álíka hátt og í Noregi og Danmörku.

Í ársbyrjun 2008 voru innflytjendur hér 25.265, eða 8,1% íbúanna, en árið 1996 voru þeir einungis 2% íbúanna, alls 5.357.

Innflytjendurnir eru flestir á aldrinum 20-39 ára og hlutfall barna í hópi þeirra er hér talsvert lægra en í nágrannalöndunum.

Innflytjendum frá löndum utan Norðurlandanna fjölgaði hér ört eftir 1990.

Árið 1996 voru langflestir innflytjendur hér frá Danmörku, eða 761, en árið 2008 þeir 752.

Innflytjendum frá löndum Austur-Evrópu hefur fjölgað hér mest og Pólverjar eru nú langfjölmennasti hópur innflytjendanna.

Í ársbyrjun 2008 voru þeir 9.082 en 347 árið 1996.

Um 25 þúsund innflytjendur hérlendis í ársbyrjun 2008

[Þorsteinn Briem, 14.9.2010 kl. 02:31]

Flestir innflytjendur hér hafa ýmist iðn- eða háskólamenntun.

(Rannsókn á viðhorfum innflytjenda á Íslandi.)

Skortur á vinnufúsum höndum undanfarin ár hefur verið leystur hér með því að sækja starfsfólk utan landsteinanna.

Sveitarfélögin á landsbyggðinni eru hér með langhæsta hlutfall erlendra ríkisborgara og þar eiga því mestu samfélagsbreytingarnar sér stað.

Bæði í Tálknafjarðarhreppi og Eyja- og Miklaholtshreppi eru  yfir 20% íbúanna með erlent ríkisfang, í Bolungarvík rúm 17%, í Ölfusi rúm 14% og í Hrunamannahreppi, Sandgerði, Grundarfjarðarbæ, Snæfellsbæ og Vesturbyggð eru yfir 12% íbúanna með erlent ríkisfang. (Hagstofa Íslands árið 2009.)

Í byrjun kreppunnar fyrir tveimur árum gerðu margir ráð fyrir að allir innflytjendur sem ekki hefðu hér vinnu myndu flytja úr landi.

En sú hefur ekki orðið raunin, enda hafa margir þeirra keypt hér húsnæði og hafa með atvinnu sinni hér áunnið sér ýmis réttindi, til dæmis til fæðingarorlofs og atvinnuleysisbóta, og eiga ekki að neinu að hverfa í sínu upprunalandi.

Flestir innflytjendur hér hafa flust hingað vegna vinnu og tengsla við þá sem hér voru fyrir og vinnuframlag þeirra er nauðsynlegt í þeirri uppbyggingu sem þarf að eiga sér stað í íslensku samfélagi á komandi árum.

Innflytjendur og búseta þeirra hérlendis