Andrés Pétursson: Írsk Þórðargleði í MBL

Andrés Pétursson, formaður Evrópusamtakanna og stjórnarmaður í Sterkara Ísland, ritar góða grein í Morgunblaðið í dag, undir fyrirsögninni "Írsk Þórðargleði."

Í henni fjallar hann um málefni Írlands. Við birtum hér greinina í heild sinni:

ÍRSK ÞÓRÐARGLEÐI 

Mikil Þórðargleði hefur gripið um sig í herbúðum Nei-sinna á Íslandi vegna efnahagsörðugleikanna á Írlandi að undanförnu. Telja þeir að dagar evrunnar séu taldir og þar með sé botninn hruninn úr aðildarumsókn Íslands að Evrópusambandinu. Þetta er mikill misskilningur enda sýnir atburðarásin bæði á Írlandi og Grikklandi að Evrópusambandið kemur aðildarlöndum sínum til bjargar. ESB skilur þau ekki eftir hjálparlaus í því mikla umróti efnahagsörðugleika sem skekur lönd heimsins í dag. Það er hins vegar mikill útúrsnúningur að kenna evrunni um allt það sem aflaga hefur farið á Írlandi og Grikklandi. Á sama hátt mætti halda því fram að miklir efnahagsörðugleikar Kaliforníuríkis væru bandaríkjadollar að kenna.

Á margan hátt má líkja efnahagsörðugleikunum við ólgusjó. Það gefur hressilega á bátinn og það þarf öfluga innviði til að standast stærstu öldurnar. Þá þurfa menn að spyrja sig; er betra að hrekjast um á opnu hafi á lítilli skektu í formi íslensku krónunnar eða á stóru og öflugu úthafsveiðiskipi í formi evrunnar? Í mínum huga er stærra skipið betri kostur. Bæði finnur maður síður fyrir öldunum og þar að auki eru fleiri um borð sem geta lagt hönd á plóg.

Enginn Evrópusinni hefur hins vegar haldið því fram að evran sé einhver töfralausn á öllum okkar vandamálum. Upptaka evru tekur ekki frá okkur þá ábyrgð að eyða ekki um efni fram eins og því miður mörg lönd, þar á meðal Írland, Grikkland og Ísland, hafa gert. Þetta er reyndar ekki í fyrsta skipti sem menn hafa spáð illa fyrir evrunni. Bandarískir hagfræðingar eins og Krugman og Stieglitz hafa spá illa fyrir evrunni í meira en áratug. Forseti Íslands hefur nýtt flest tækifæri sem gefast til að gera lítið úr evrunni svo ekki sé minnst á kostulegar yfirlýsingar núverandi ritstjóra Morgunblaðsins um evruna undanfarin tólf ár. Þetta minnir óneitanlega á hin frægu orð Marks Twains að „sögur af andláti mínu eru stórlega ýktar“.

Staðreyndin er hins vegar sú að aðildarumsókn Íslands að Evrópusambandinu snýst um miklu meira en bara evruna. Það snýst um hvar við Íslendingar viljum staðsetja okkur geopólitískt í framtíðinni, hvar við teljum hagsmunum okkar best borgið og hvort við viljum hafa áhrif á þá löggjöf sem við tökum upp í gegnum EES-samninginn meðal annars á sviði umhverfismála, neytendamála og verslunar og viðskipta. Það er stóra málið en ekki bara tímabundnir efnahagsörðugleikar í alþjóðasamfélaginu.

Höfundur er fjármálastjóri.
 

Athugasemdir

[Hans Haraldsson (IP-tala skráð) 6.12.2010 kl. 17:55]

Yrði "írskar Þórðargleði" ekki vart meðal Íra frekar en íslenskra ESB-andstæðinga?

Annars ber greinin vott um ansi sérkennilegt sjónarhorn á ESB-umræðuna. Andrés nálgast hana eins og við aðildarandstæðingar séum mótfallnir aðild Íslands að ESB (og jafnvel ESB sjálfu) án sérstakrar ástæðu, tínum svo til rök sem henta fyrirframgefinni niðurstöðu og fögnum þegar við verðum svo heppin að ófarir annarra staðfesti þau.

Kannski virkar hausinn á Andrési með slíkum hætti.

Dettur honum ekki í hug að fólk kunni að vera mótfallið aðild að ESB einmitt vegna þess að það hafi komið auga á ýmsa þá "hönnunargalla" á samstarfinu sem þróun mála síðustu mánuði hefur afhjúpað betur? 

[Jón Gunnar Bjarkan, 7.12.2010 kl. 01:09]

Hans Haraldsson, Írar eru að fara í gegnum miklu vægari kreppu en íslendingar einmitt úf af þessum "hönnunargöllum".

Írska kreppan er alveg nákvæmlega eins og íslenska kreppan, samdráttur á þjóðarframleiðslu, stóraukið atvinnuleysi, fjárlagahalli, stórauknar þjóðarskuldir, stjórnmálakreppa og landflótti.

Það sem írar eru blessunarlega lausir við úr okkar kreppu vegna "hönnunargalla" Evrunnar er 50% launaskerðing í gegnum gengisfall og margra milljóna króna aukning á höfuðstól á hina venjulegu fjölskyldu í landinu, gjaldeyrishöft og algjöran flótta á alþjóðlegu fjármagni.

Með öðrum orðum, evruríkin sem eru í kreppu núna munu þurfa að fara í gegnum svipaðan niðurskurð og skattahækkanir, en aðeins íslenskar fjölskyldur taka milljóna króna, og í mörgum tilvikum tugi milljóna króna skaða út úr kreppunni.