Enn meira um gjaldmiðilsmál - greining í FRBL

Magnús Halldórsson, ritstjóri viðskiptafrétta Fréttablaðsins, skrifar áhugaverða greiningu á gjaldmiðilsmálum íslensku þjóðarinnar, en fátt er nú meira rætt (nema ef vera skyldi Landsdóms-málið). Grein Magnúsar hefst með þessum orðum:

"Allt frá hruni fjármálakerfisins og krónunnar hefur verið ljóst að hér væri neyðarástand vegna þess að aðilar á alþjóðamarkaði í heiminum misstu tiltrú á krónunni sem gjaldmiðli. Peningastefna landsins hefur af þessum sökum verið í uppnámi.
Vegna þessarar stöðu hefur ekkert annað verið hægt að gera en að halda uppi fölsku markaðsgengi krónunnar með gjaldeyrishöftum. Þau eru risastórt inngrip í eðlilegt viðskiptalíf og fjármálakerfi. Þau draga úr trúverðugleika til skemmri tíma, en eyða trúverðugleika til lengri tíma, hægt og bítandi.

Hversu stórt er vandamálið sem er ástæða haftanna nú nýlega voru hert?

Í krónum talið er það um 1.000 milljarðar króna eða sem nemur 66 prósent af árlegri landsframleiðslu, að meðtalinni gjaldeyrisskuld þrotabúanna. Til einföldunar, þá er þetta fé líklegt til þess að fara úr landi, sérstaklega vegna þess að hér er um fáa fjárfestingakosti að ræða, ekki síst vegna þess hve langan tíma tekur að byggja upp markaðsbúskap eftir ruglið á bóluárunum. Hagkerfið er kjaftfullt af krónum en fáum ávöxtunarmöguleikum, og aðstæður til myndunar nýrrar eignabólu í einstökum eignaflokkum eru eins góðar og þær geta verið. Bólueinkennin eru þegar farin að sjást á skuldabréfamarkaði og margt bendir til þess að svipað verði upp á teningnum í fasteignum, einkum minni eignum á höfuðborgarsvæðinu.
Frá hruni hafa þingmenn allra flokka vanmetið þetta vandamál og hversu mikil tímasprengja það er fyrir íslenska hagkerfið. Hvað eftir annað opinbera þeir stefnuleysi sitt, rífast eins og börn á leikskóla, og neita að setjast niður og loka sig af til þess að reyna að leysa úr þessari neyðarstöðu sem er uppi þegar kemur að peningastefnu.
Ég held að meginþorra fólks sé alveg sama um flokkslínur þegar að þessu kemur og skoðanakannanir benda einnig til þess. Traust á Alþingi mælist lítið sem ekkert þessa dagana. Það ætti að vekja þingmenn til umhugsunar um hvort forgangsröð þeirra kunni að vera röng og hvort þeir kunni að hafa vanrækt skyldur sínar við fólkið í landinu þegar peningastefnan er annars vegar."