Þórður Snær um Ólaf Ragnar og hans þema

Einn af hvassari leiðurum undanfarið er án efa leiðari Fréttablaðsins þann 24.1. Hann skrifar Þórður Snær Júlíusson vegna ummæla þjóðhöfðingja Íslendinga í útlöndum (Davos, Sviss). Þórður skrifar:

"Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, er alltaf með þema í gangi. Á fölsku velmegunarárunum var það þjóðrembingslegt liðsinni við útrás sjálftitlaðra viðskiptajöfra. Í kjölfar hrunsins var það andstaða við Icesave. Frá því í forsetakosningunum síðasta sumar hefur þemað að mestu verið Evrópusambandið.

Forsetinn var fenginn til að vera viðstaddur hefðarmannasamkunduna sem nú stendur yfir í Davos í Sviss. Þar veitti hann Bloomberg viðtal og hélt nýjasta þema sínu á lofti. Þar sagði Ólafur Ragnar að það væru "fá lönd í heiminum sem hafa náð viðlíka velgengni og Sviss. Síðan má horfa til Noregs og míns heimalands, Íslands, sem hefur náð sér betur á strik eftir fjármálakrísuna en Evrópa. Þannig að það er erfitt að halda því fram að maður þurfi að vera í ESB til að njóta velgengni".

Í Sviss búa um átta milljónir manna. Landið er, vegna bankaleyndar, eins konar risastór peningaskápur fyrir ríkasta fólk í heimi. Í Sviss eru líka afar lágir skattar. Þess vegna flutti til dæmis Actavis höfuðstöðvar sínar þangað. Fjölmargar, misgeðugar, alþjóðlegar risa-fyrirtækjasamsteypur hafa fengið sömu hugmynd á síðustu áratugum. Á meðal þeirra eru Glencore (stærsti hrávörumiðlari í heimi), Nestlé (eitt stærsta matvælafyrirtæki í heimi) og Hoffmann-La Roche (einn stærsti lyfjaframleiðandi í heimi).

Í Sviss er líka mikil iðnaðarframleiðsla. Meira en sjötíu prósent af útflutningi landsins eru efnavörur, vél- og/eða rafvörur og úr, klukkur eða tengdar afurðir. Þessar vörur eru að langmestu leyti framleiddar í stórum verksmiðjum. Allt ofangreint gerir það að verkum að efnahagur Sviss er mjög sterkur og landið getur því haldið úti sterkum eigin gjaldmiðli."

Um Noreg segir Þórður: "Í Noregi búa rúmlega fimm milljónir manna. Í Noregi er nýrík olíuþjóð með vestræna lifnaðarhætti, og sem slík algjörlega einstakt frávik. Norðmenn hafa líka farið ótrúlega skynsamlega með olíuauð sinn í gegnum hinn svokallaða olíusjóð, sem er reyndar orðinn of stór og farinn að ofhita hagkerfi landsins.

Því er spáð að stærð sjóðsins verði 717 milljarðar dala í lok árs 2014. Það eru um 92.500 milljarðar íslenskra króna. Þar að auki á norska ríkið meiri fjármunaeignir en það skuldar, sem þýðir í raun að það skuldar minna en ekkert. Ísland er hvorki Sviss né Noregur. Hér búa 320 þúsund manns. Íslendingar beittu, fyrstir þjóða í mannkynssögunni, neyðarrétti til að koma í veg fyrir allsherjargjaldþrot eftir hrun bankanna haustið 2008."

Leiðaranum lýkur Þórður svo með þessum orðum: "Síðan þá hefur skuldastaða þjóðarinnar verið, vægast sagt, erfið, gjaldmiðillinn fallið um tæp 50 prósent og gjaldeyrishöft verið við lýði til að hindra að um þúsund milljarðar króna yfirgefi hagkerfið. Fjárfesting er í lágmarki, atvinnuleysi að nokkru leyti falið með sérstökum átaksverkefnum, verðbólga viðvarandi og það eru ágætis líkur á pólitískri kreppu að loknum alþingiskosningum. Hér hefur margt gott verið gert til að halda landinu á floti, og við eigum fína möguleika á því að sigrast á erfiðleikum okkar, en það er fjarstæðukennt að halda því fram að Ísland hafi notið einhverrar sérstakrar velgengni."

Ólafur Ragnar er klókur maður. Hann fær iðulega það sem hann vill og hefur með ótrúlegri kænsku náð að endurvinna sjálfan sig þegar hann er kominn í þrot með fyrri þemu. En oft eru orð hans innihaldslaust og illa rökstutt bull. Viðtal hans við Bloomberg var slíkt."

Þess má svo geta að daginn eftir viðtalið var frétt á Bloomberg þess efnis að hlutbréf í Evrópu hefðu náð sínu hæsta verði í 23 mánuði! Skyldi þetta eitthvað tengjast?

Athugasemdir

[Sigurgeir Jónsson, 24.1.2013 kl. 20:08]

Þórður Snær er senditík ESB, og ber að taka hann trúanlegan sem slíkan.Jón Ásgeir vinnuveitandi hans býr í London og stundar þar atvinnurekstur.Hans hugur til aðildar Íslnads hefur lengi verið ljós.Hann vill inn, sem eðlilegt er þar sem það auðveldar fjármagnsflutninga frá Íslandi.Nei við ESB.

[Sigurgeir Jónsson, 24.1.2013 kl. 20:10]

Ekkert bendir til að Jón Ásgeir hafi í hyggju að hefja annan atvinnurekstur á Íslandi en að koma að fjolmiðlum, sem virðist fyrst og fremst hugsað fyrir ESB áróður.Nei við ESB.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 25.1.2013 kl. 01:42]

Jú, þetta er góður pistill og vel skrifaður. Léttleikandi stíll.

þetta með Ísland, Noreg og Sviss og hvernig tvö hin síðastnefndu hafa algjöra sérstöðu ríkjalega séð, þ.e. td. að Sviss erfjármálaríki með eldgamla sögu í því og hefð með þeim afleiðingum er þórður lýsir. Auðugir og stórfyrirtæki sækjast eftir að staðsetja sig þarna og Noregur með sína olíu og ofursjóðinn o.s.frv. - þessi ríki eru í alveg sér stöðu augljóslega.

Í tengslum við aðild Íslands að ESB, að þá skiptir meginn máli langtímasýnin. Með aðild, þá erum við að horfa til lengri tíma. Hvernig viljum við að Ísland þróist o.s.frv. Hvaða stefnu ber að taka etc.

Kalt mat segir manni, að skynsamlegt væri fyrir Ísland að taka stefnuna nú þegar eða sem fyrst á aðild að ESB og gerast þar formlegur og fullgildur aðili. Til lengri tíma litið og miðað við heildarróun heimsmála. Við erum að tala um að heimurinn verður alltaf minni. það er krafa um greiðar samgöngur og samskipti og að mál séu leyst á sameiginlega yfir svæði. Allt miðar að sem mestum og víðtækustum samskiptum.

Í ofannefndri þróun skipta landamæri sí minna máli. það verður sífellt erfiðara og óhagstæðara að vera utan við allt og alla og td. ekki taka þátt sem fullgildur aðili með sínum helstu nágrannaþjóðum. Nema að maður hafi efni á að borga sérstaklega fyrir sérviskuna eins og Norðmenn. þeir reyndar eru trúlega (fullyrði það ekki) með miklu meiri bein tengsl við ESB en Ísland. þeir virðast lobbýja stíft í brussel. Hinn möguleikinn er að gera Ísland að sérstöku fjármálaríki eins og Sviss.