Hálf öld frá upphafi Berlínarmúrsins-sem hrundi 1989

Um þessar mundir er þess minnst að 50 ár eru liðin frá því að Berlínarmúrinn var reistur, en það gerðist um miðjan ágúst 1961. Múrinn, sem skipti Berlín í tvennt, Austur og Vestur-Berlín, var tákn kúgunar og frelsisskerðingar.

Múrinn stóð fram til nóvember 1989, þegar hann hrundi, sem og Austur-Þýskaland, sem sameinaðist Vestur-Þýskalandi.

Það sama ár hófste einnig hrun kommúnismans og fjöldamörg ríki Austur-Evrópu urðu frjáls. Flest þessara ríkja hafa nú gerst aðildarríki ESB.

Alls létust um 140 manns við flóttatilraunir við Múrinn, en á myndinni má sjá austur-þýskan hermann, Conrad Schuman, hoppa yfir í frelsið þegar verið var að reisa múrinn.

Um er að ræða eina frægustu fréttamynd Evrópu.

Fróðleikur um Berlínarmúrinn:http://www.dailysoft.com/berlinwall/history/index.htm 

Fyrirlestur á vegum Já Ísland um fjármálahræringar

Gylfi Zoëga, prófessor í hagfræði við Háskóla Íslands ræðir áhrif fjármálaóstöðugleikans í Evrópu á hagsmuni Íslands og áhrif á aðildaviðræður við ESB.

Jóna Sólveig Elínardóttir, alþjóðastjórnmálafræðingur

​ ræðir áhrif á stjórnmálasamstarf ríkjanna innan ESB í tengslum við breyttar aðstæður.

Fundurinn verður haldinn fimmtudaginn 18. ágúst í fundasal Já Íslands í Skipholti 50a, 2 hæð og hefst kl 20. Góður tími verður fyrir fyrirspurnir og almenna umræðu fundamanna.

Allir eru velkomnir á fundinn!

Athygli kynnir ESB

Á Eyjunni stendur:"Almannatengslafyrirtækið Athygli hefur samið við Evrópusambandið um að taka að sér að reka kynningar- og upplýsingaskrifstofu sambandsins á Íslandi næstu tvö ár í samstarfi við þýska fyrirtækið Media Consulta.

Evrópusambandið greiðir fyrirtækjunum um 115 milljónir króna á ári eða um 700.000 evrur.

Kynningarskrifstofunni verður ætlað að auka við þekkingu og skilning Íslendinga á ESB og á umsóknarferlinu, og kynna hugsanleg áhrif af inngöngu Íslands í ESB."

http://eyjan.is/2011/08/11/esb-greidir-115-milljonir-a-ari-fyrir-kynningarstarf-a-islandi/

Andrés Pétursson í MBL: Ólöf og aðhaldsreglur ESB

Andrés Pétursson, formaður Evrópusamtakanna, birti grein í Morgunblaðinu í gær og í henni beindi orðum sínum meðal annars að Ólöfu Nordal, varaformanni Sjálfstæðisflokksins. Greinin birtist hér í heild sinni, með góðfúslegu leyfi höfundar.

Ólöf og aðhaldsreglur ESB

Það væri að æra óstöðugan að leiðrétta allar þær rangfærslur og misskilning sem á sér stað í Evrópuumræðunni á Íslandi þessa dagana. Ég var búinn að ákveða að elta ekki ólar við alla þá vitleysu sem ratar þar  á prent. Þegar málsmetandi þingmenn  eins og Ólöf Norðdal fara hins vegar með staðlausa stafi þá er manni nóg  boðið.  Erfiðleikar í efnahagskerfi umheimsins magna upp umræðuna og sumir virðast ekki víla fyrir sér að skrumskæla sannleikann með það að leiðarljósi að slá einhverjar pólitískar keilur.

Ólöf heldur því fram í grein í Morgunblaðinu nýlega að innan fárra ára þurfi aðildarríki Evrópusambandsins að bera  fjárlög sín upp í Brussel áður en þau  fái samþykki. Hún heldur því meira segja fram að líklegt verði að fjárlögin verði samin í Brussel. Þetta eru fullyrðingar sem ekki halda vatni. Maður hefði svo sem ekki sagt neitt ef þessu hefði verið haldið fram i leiðara Morgunblaðsins eða á Útvarpi Sögu. Það er hins vegar hægt að gera meiri kröfur til varaformanns Sjálfstæðisflokksins.

Ég get til dæmis haldið fram einhverri vitleysu eins og að  Evrópusambandið ætli sér að samykkja lög sem skikka alla Evrópubúa að ganga í rauðum sokkum á sunnudögum. Evrópusambandið gæti fræðilega gert þetta en allir vita að það gerist ekki. Á sama hátt vita allir þeir sem þekkja gangverk samstarfsferla Evrópusambandsríkja að svona hugmyndir eiga sér enga stoð í raunveruleikanum.

Helstu kostnaðarliðir hvers ríkis fyrir sig eru heilbrigðismál, menntamál og útgjöld til varnarmála. Ekkert af þessu kemur inn á borð Evrópusambandsins eða er á forræði þess. Tekjur Evrópusambandsins koma að mestu leyti í formi framlaga frá aðildarlöndunum og mega þessi framlög aldrei fara yfir um 1,1 % af VLF hvers ríkis fyrir sig.

Auðvitað ræða fjármálaráðherrar Evrópusambandsríkjanna á reglubundnum fundum um efnahagsmál ýmsar leiðir til að mæta yfirstandandi vanda. En það er fjarri því að einhverjar hugmyndir líkt og Ólöf Norðdal varpar hér fram hafi komið fram á formlegan hátt eða hafi verið ræddar. Enda kemur ekki Ólöf með neinar sannanir fyrir þessum fullyrðingunum sínum.  Þetta eru bara fabúleringar varaformannsins út frá stöðunni í efnhagskerfum helstu OECD ríkja. Auðvitað ræða menn um leiðir út úr vandanum. Meðal annars að aðildarríkin verði að sýna aðhald og ábyrgð í ríkisrekstri en staðhæfingar að taka eigi fjárveitingarvaldið frá aðildarríkjum ESB er alveg út í hött. Enda eru engar lagaheimildir til fyrir því í sáttmálum Evrópusambandsins né neinar hugmyndir uppi að breyta því.

Evrópusinnar hafa sett sér nokkur leiðarstef í umræðunni, meðal annars að beita staðreyndum og rökræðu, forðast gífuryrði og þrætubókarlist og vera upplýsandi. Við skorum því á alla sem taka þátt í umræðunni, hvort sem þeir eru hlynntir eða á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu, að halda umræðunni á þeim nótum.

Andrés Pétursson er formaður Evrópusamtakanna og á sæti í stjórn Já Ísland

Gúrkutíðinni að kenna!

"Í gúrkutíð sumarsins hófst duggunarlítil umræða um landbúnaðarmála." Þannig hefst grein í FRBL í gær eftir Einar K. Guðfinnson, fyrrum ráðherra sjávarútvegs og landbúnaðarmál. Honum finnst umræðun um íslenskan landbúna að undanförnu, sem snýst m.a. um viðskiptafrelsi (sem virkar í báðar áttir), neytendamál, ESB og fleira, óréttlát.

Að mati ritara hefur umræðan alls ekki verið óréttlát á nokkurn hátt, heldur málefnaleg. 

En þetta fer eitthvað fyrir brjóstið á Einari og ekki er verra að geta kennt gúrkum (íslenskum?) um þetta!

Lýðræði felur meðal annars í sér að menn hafi frelsi til að segja sínar skoðanir. Gagnrýni á íslenska landbúnaðarkerfið á rétt á sér, rétt eins og önnur kerfi!

Einar K. hlýtur að gera sér grein fyrir þessu. Eða á landbúnaðurinn að vera eitthvað "gulla-gull" í umræðunni - ósnertanlegur? 

En þeir sem fylgjast með umræðunni vita jú á hvaða "línu" Einar K. er og hvaða hagsmuni hann ver.

Það eru hagsmunir óbreytts landbúnaðarkerfis!

 

Þorsteinn Pálsson um gjaldmiðilsmál í Fréttablaðinu

Umfjöllunarefni Þorsteins Pálssonar í "Kögunarhólspistli" helgarblaðs Fréttablaðsins voru gjaldmiðilsmálin, en eins og öllum er kunnugt býr lýðveldið Ísland (eitt ríkja Evrópu) við gjaldeyrishöft og við krónu sem er ENN á gjörgæslu. Þorsteinn fer yfir þessi mál og gerir tækifærismennsku Nei-sinna í gjaldmiðilsmálum að umfjöllunarefni:

"Frá því evran kom til sögunnar hefur röksemdafærsla aðildarandstæðinga hins vegar sveiflast eftir sömu lögmálum og vindhani á burst. Í byrjun veiktist evran. Þá var það röksemd gegn aðild. Síðan styrktist hún. Þá var röksemdinni snúið við og því haldið fram að það þjónaði ekki útflutningshagsmunum Íslands að tengjast sterkri mynt.
Þau rök dugðu skammt því að íslenska krónan varð allt í einu sterkari en evran. Þá var staðhæft að ekkert væri vitlausara en að yfirgefa nægtaborðið sem því fylgdi. Síðan féll sú spilaborg og við fengum gjaldeyrishöft einir Evrópubúa. Þegar þar var komið sögu varð til kenningin um að hrun krónunnar og höftin hafi í raun verið gæfa en ekki áfall. Í reynd réðu stjórnendur peningamála litlu um gang krónunnar þar til höftin komu þó að hún að formi til lyti fullveldisyfirráðum þeirra.

Eina haldreipið í þessum hringsnúningi röksemda er sú trú að fólk muni ekki hvernig haninn sneri á burstinni þegar síðast blés úr annarri átt."

Síðan gerir Þorsteinn hræðsluáróður Nei-sinna  að umræðuefni: "Veikleikinn í hræðsluáróðrinum er hins vegar sá að látið er í veðri vaka að Ísland sé hólpið ef það einungis stendur utan evrópska myntbandalagsins. Það er blekking. Við erum á margan hátt í veikari stöðu vegna lítils myntkerfis.
Aðildarandstæðingar hafa ekki enn getað svarað spurningunni hvað á að koma í staðinn. Í einum mánuði vísa þeir í fríverslunarsamning við Kína og við Bandaríkin í þeim næsta, tala um norska krónu í dag og kanadískan dal á morgun, og þannig hring eftir hring."

Síðan segir Þorsteinn: "Kjarni málsins er sá að falli evran hrynur krónan. Það veitir því ekkert skjól að standa utan myntbandalagsins. Heimilin eru hins vegar varnarlausari hér vegna verðtryggingar og fyrirtækin veikari vegna hafta. Gengishrunið hefur fært peninga frá almenningi til útflutningsfyrirtækja en ekki aukið hagvöxtinn. Í ýmsum evruríkjum hefur verið meiri hagvöxtur en hér.

Evruríkin þurfa sannarlega að sætta sig við harða kosti í ríkisfjármálum á komandi tíð, sérstaklega þau sem eru skuldug eins og Ísland. Ætli Ísland að standast viðskiptalöndunum snúning með eigin sjálfstæða mynt verður ekki komist hjá enn harðari aðgerðum hér. Það kostar einfaldlega meira að verja stöðugleika í örsmáu peningakerfi en leiða myndi af þátttöku í stærri heild.

Enginn fullveldisréttur losar okkur því undan harkalegum ríkisfjármálaaðgerðum á næstu árum nema við ætlum að gefa stöðugleikamarkmiðið og samkeppnisstöðuna eftir. Það þýðir lakari lífskjör. Evruandstæðingar benda enda ekki á neinn annan kost í ríkisfjármálum en þann sem þýsk stjórnvöld hafa talað fyrir; eða er það?"

Í lokin segir Þorsteinn að fall hlutabréfa víða um heim kalli ..."enn frekar á endurmat peningastefnunnar, aukið aðhald í ríkisfjármálum og skýra hagvaxtarstefnu en ekki afturköllun aðildarumsóknarinnar."

Málið er að hér er fullt af fólki sem vill ekkert annað kerfi en gamla kerfi gengisfellinga, með tilheyrandi kaupmáttarskerðingu og virðisminnkun gjaldmiðilsins, íslensku krónunnar.

Er það falleg meðferð (og eðlileg) á gjaldmiðli þjóðar?

Vert er að benda á þá staðreynd við hrun krónunnar haustið 2008 þurrkaðist út á einu bretti sá 13% kaupmáttur sem hafði myndast frá árinu 2000. Það var í raun risastór gengisfelling.

Hverjum hjálpar krónan?

Í athugasemd hér á blogginu var nefndur til sögunnar pistill eftir Guðmund Gunnarsson, Eyjubloggara, um krónuna; Hverjum er krónan að hjálpa? og var birtur fyrir réttu ári. Í honum segir Guðmundur:

"Með lágri skráningu krónunnar er verið að búa til risavaxna skuldakreppu og viðhalda henni. Jafnframt því er komið í veg fyrir hagvöxt og Íslandi haldið niðri við botninn. Íslenska krónan er rúinn trausti erlendis. Erlendir fjárfestar forðast landið og okkur standa ekki til boða erlend lán. Sama viðhorf ríkir hér heima útgerðarfyrirtæki hafa verið að skipta yfir í Evru, allmörg tæknifyrirtæki hafa þegar skipt yfir í Evru og greiða út laun í evrum."

Síðan segir Guðmundur: "Króna heldur vöxtum um 5% hærri en þeir þyrftu að vera. Vöruverð er hátt, lyfjaverð er of hátt og öllum er gert erfitt fyrir. Ef þú kaupir þak yfir fjölskylduna ertu að greiða vegna krónunnar tvöfalt verðið til baka, ef þú kaupir t.d. 30 millj.kr. íbúð ertu að greiða um 100 þús. kr. aukalega á mánuði. Semsagt kjarasamningar eru jafnharðan ógiltir í gegnum gengistýringu krónunnar og kaupmáttur feldur.

Hverjum er krónan að hjálpa? Ég get bara ekki komið auga á neinn. Utan nokkurra útgerðamanna, sem eru þessa daga að fá ofsafengin gróða vegna þessarar stöðu. Leikurinn með krónuna er helst fólgin í því að fela staðreyndir og taka ekki á hinum raunverulega vanda sem þessi þjóð glímir við."

Í fréttum hefur komið fram að væntanlega þurfi að skera meira niður við gerð fjárlaga nú í haust.

Hvar er björgunarmáttur krónunnar í því samhengi? 

Og verða t.d. framlög (eða landbúnaðarskatturinn) til bænda óbreytt, tæpir 11 milljarðar á næsta ári? Verður skorið meira niður í menntun og heilsugæslu? 

Ráðmenn tala um gríðarlegan vaxtakostnað hjá hinu opinbera og með hárri verðbólgu viðhelst hátt vaxtastig. Vextir og verðbólga í Evrópu eru meira en helmingi lægri en hér á landi. 

USA: Lánshæfismat lækkað

Stórar fréttir berast vestan úr heimi, en matsfyrirtækið Standard & Poors lækkaði lánshæfismat Bandaríkjanna úr efsta flokki, AAA í AA+. Er þetta í fyrsta sinn sem þetta gerist.

Frá þessu er meðal annars sagt í Financial Times og öllum helstu miðlum. 

Líklegt er að mikill óróleiki verði á mörkuðum þegar þeir opna á mánudag. Betri atvinnuleysistölur frá USA (en menn þorðu að vona) náðu t.d. ekki að minnka óróann fyrir helgi.

Krafist hefur verið afsagnar Timothy Geitner, fjármálaráðherra USA. 

Það eru því vandamál beggja vegna Atlantsála. Lausn á þeim krefst pólitísks hugrekkis og staðfestu.

Meira ryk, meira ryk!

Hin spurula Vigdís Hauksdóttir skrifar grein í Morgunblaðið í dag um ESB-málið, en hún vill draga það til baka og EKKI veita þjóðinni þann rétt að fá að kjósa um aðildarsamning, þegar hann liggur fyrir eftir u.þ.b 12-18 mánuði. Svo mikil er lýðræðisást hennar!

Vigdís veltir fyrir sér kostnaði vegna málsins og fullyrðir að "stjórnsýslan liggi hér á hliðinni" vegna málsins og þessvegna gangi allt svo hægt hérna! Þetta sé s.s. allt ESB-málinu að kenna!

Sem á ekki við rök að styðjast, því sum ráðuneyti vilja ekki vinna í málinu, hvernig geta þau þá verið á hliðinni vegna þess?

En það alvarlega í málflutningi Vigdísar (sem sjálf hefur kostað íslenska skattgreiðendur milljónir vegna allskyns fyrirspurna á Alþingi!) er að hún slær fram tölum sem eru hreinlega staðlausir stafir!

Í grein Vigdísar segir: "Fljótt á litið má áætla að beinn kostnaður við umsóknarferlið verði á bilinu 1,5-2 milljarðar. Þær upplýsingar er ekki hægt að fá frá stjórnarráðinu og heykist hver ráðherrann á fætur öðrum að veita þinginu og almenningi upplýsingar um þennan kostnað. Samandregið er um að ræða gríðarlegan dulinn kostnað fyrir ríkissjóð.

Í minnisblaði frá utanríkisráðuneytinu á fylgiskjali IV í þingsályktunartillögunni kemur fram að kostnaður aðildarviðræðnanna sé háður óvissu sér í lagi í ljósi þess hversu hratt viðræðurnar ganga. Kostnaðarmatið er byggt á 18 mánaða ferli sem átti að ljúka um mitt ár 2011. Nú er sá tími liðinn og langt í land með að samningar takist. Rökrétt er því að tvöfalda beinan kostnað af ferlinu. Ef umsóknin verður ekki dregin til baka er ljóst að kostnaðurinn við umsóknina mun hlaupa á tugum milljarða."

Kostnaðaráætlun Utanríkisráðuneytisins hljómar upp á 800 milljónir! Og við spyrjum: Hvernig ætlar Vigdís að fá upplýsingar um tölur, sem eru ekki til, eru ekki raunveruleiki? Jú, hennar aðferð er að búa þær til með því að "áætla" þær sjálf!

Og svo talar Vigdís um "tugi milljarða"! Gerir hún sér grein fyrir því að í því felast tölur á bilinu 10-90 milljarðar? Hvernig í ósköpunum er hægt að tala svona?

Nei-sinnar og "drögum-til-baka"-sinnar eru sífellt að slá ryki í augu almennings, með óábyrgum málflutningi og hræðsluáróðri eins og þessum!

Hér má svo lesa frétt, þar sem sagt er frá milljónakostnaði vegna einnar fyrirspurnar Vigdísar Hauksdóttur! Og þetta eru staðreyndir, ekki einhverjar getgátur um kostnað!

Þórólfur um lambakjöt og málefni bænda

Dr. Þórolfur Matthíasson var gestur í Morgunútvarpi og ræddi þar lambakjötsmál og málefni bænda. Þetta vegna þeirrar staðreyndar að bændur flytja út lambakjöt, en á móti er alls ekki flutt inn lambakjöt (eða annað kjöt) en samkvæmt kynningu á Rás tvö er skortur á lambakjöti. Viðtalið er hér.

Bendum einnig á hvassa grein Þórólfs um málið í Fréttablaðinu. Málið er einnig tekið fyrir í leiðara FRBL.

FÖRUM VEL MEÐ TJÁNINGARFRELSIÐ!!

Ritstjórn Evrópusamtakanna vill biðja þá sem leggja inn athugasemdir að nota skynsemina og ræða málin út frá henni.

Undanfarna daga hefur borið á aukinni heift í athugasemdum, sem sumar hverjar tengjast umræðunni um ýmiskonar hugmyndafræðistefnur, en sú umræða blossaði upp eftir hin miklu ódæðisverk í Noregi, fyrir tæpum hálfum mánuði.

FÖRUM VEL MEÐ TJÁNINGARFRELSIÐ!!

"Margrétardagurinn" mikli!

Konur eru mjög áberandi í aðsendum greinum í FRBL og MBL í dag.

Á Eyjunni er sagt frá hörku grein eftir Margréti Jónsdóttur, fyrrum kennara og nú eftirlaunaþega um landbúnaðarmál.

Önnur Margrét, Björnsdóttir, skrifar áhugaverða grein um alþjóðamál í FRBL og segir þar meðal annars: "Evrópska stál- og kolabandalagið, undanfari Evrópusambandsins, var stofnað 1952 um þær tvær atvinnugreinar til þess að það „að heyja stríð yrði ekki aðeins óhugsandi heldur efnislega ómögulegt“ (Robert Schumann 1950). Í dag er Evrópa friðsamlegri og blómlegri en nokkru sinni, þrátt fyrir erfiðleika. Þjóðir ESB eru helstu viðskiptalönd Íslands og í norður og þar liggja rætur menningar okkar. Með inngöngu í ESB leggur Ísland sitt af mörkum til þess að friður vari í Evrópu og ég fagna því hversu vel utanríkisráðherra Össur Skarphéðinsson heldur á samningaferlinu.

Þegar Berlínarmúrinn féll sóttu A-Evrópuríkin hvert af öðru um inngöngu í Evrópusambandið. Ísland á að styðja að þær þjóðir A-Evrópu sem enn eru utan ESB fái inngöngu eða tengist því nánum böndum. Þannig njóti þær sömu lýðræðis-, mannréttinda- og efnahagsþróunar og aðrar Evrópuþjóðir."

Þá má benda áhugasömum á einkar fróðlega grein um skógræktarmál og tækifæri í landbúnaði, eftir þriðju Margrétina (!), Guðmundsdóttur. Tekið skal þó fram að í þessari grein er ekki vikið beinum orðum að ESB-málinu.

 

Gæslan vinnur fyrir ESB - bjargaði flóttamönnum

Á RÚV segir: "Varðskipið Ægir bjargaði á laugardaginn 58 flóttamönnum sem skildir höfðu verið eftir í gilskorningi á Radopos-skaga á Krít.

 Í hópnum voru 30 karlmenn, 16 konur, þar af tvær ófrískar, og 12 börn, þau yngstu ársgömul. Flóttamennirnir voru frá Sýrlandi og Afganistan.

Í tilkynningu frá Landhelgisgæslunni segir að ástand fólksins hafi verið gott miðað við aðstæður."

Ægir og flugvélin Sif eru í leigu hjá ESB og stunda eftirlitsstörf fyrir Frontex, landamærastofnun ESB.

Þetta er gott dæmi um framlag okkar (nú þegar) á sviði Evrópusamstarfs!

Svo eru þeir til sem básuna stöðugt áhrifaleysi og smæð okkar innan ESB, ef af aðild verður.

Myndin er af Tý, með merkingum ESB.

 

 

Eyjan tók undir með Evrópusamtökunum

Vefmiðillinni Eyjan tók undir með Evrópusamtökunum í sambandi við pistil Styrmis Gunnarssonar í helgarblaði Morgunblaðsins, en þar ræðir hann meðal annars um beint lýðræði. Á Eyjunni stendur:

"Hvernig stendur á því að Styrmir Gunnarsson, fyrrum ritstjóri Morgunblaðsins, telur beint lýðræði hornstein nýs og betra íslensks samfélags en vill ekki leyfa Íslendingum að vita hvað Evrópusambandsaðild hefur í för með sér og kjósa um það í kjölfarið?

Þessari spurningu velta pistlahöfundar Evrópusamtakanna fyrir sér í kjölfar skrifa Styrmis í Sunnudagsblaði Morgunblaðsins í dag.

Þar fer Styrmir yfir þann mun sem virðist vera á samfélagsgerð Íslendinga og Norðmanna þegar dramatískir atburðir eiga sér stað. Ólíkt Norðmönnum sem nú standa þéttar saman en áður í kjölfar voðaverka Anders Breivik og vekja aðdáun fyrir vikið hefur íslenskt samfélag sundrast enn meira í kjölfar bankahrunsins 2008."

Þessi frétt er efst í flokki "heitustu umræðna" á Eyjunni nú um stundir.

Öll frétt Eyjunnar

Guðmundur Gunnarsson um kaupmátt

Guðmundur Gunnarsson, stjórnlagaráðsmaður, fjallar um efnahagsmál í nýjum pistli á Eyjunni og kemur þar í lokin inn á kaupmátt, þ.e. það sem launþegar fá fyrir launin sín. Guðmundur segir:

 "Íslenskum launamönnum hafði tekist frá 2000 að ná um 13% kaupmáttaraukningu fram að Hruni, en töpuðu henni allri við Hrunið,auk þess að fjöldi heimila tapaði öllum sínum eignum.

Danir féllu ekkert í kaupmætti um við efnahagshrunið og hafa bætt við sig 1% eftir 2008 og tæp 6% það sem af er þessari öld. Auk þess að halda þeir sínum eignum.

Svíar hafa gert betur, þeir hafa bætt við sig 2.3% eftir efnahagshrunið og 7,3% það sem af er þessari öld, og líka halda sínum eignum.

Finnland hefur bætt við sig 4,5% í kaupmætti frá efnahagshruninu og bætt við sig 10,8% það sem af er þessari öld.

Meðaltal kaupmáttaraukningar í Evrópu það sem af er þessari öld er 12,7%, þar af 2,7% eftir efnahagshrunið. Heimild: Alþjóðavinnumálastofnunin (ILO) árið 2010.

Vextir hér á landi eru töluvert hærri en annarsstaðar og vaxtamunur verður alltaf a.m.k. 5% hærri á Íslandi en innan Evrusvæðisins, það er vegna krónunnar. Ef fjölskylda kaupir sér eitt hús á Íslandi og önnur kaupir sér hús t.d. í Danmörku. Þá er staðan sú eftir 20 ár að íslenska fjölskyldan hefur greitt sem svarar andvirðis rúmlega tveggja húsa, séu greiðslur bornar saman við stöðu dönsku fjölskyldunnar."

Megin atburðir Hrunsins voru tveir: Fall bankakerfisins og hrun Krónunnar ( sem hefur verið í sóttkví í meira en þrjú ár!).