Ingimundur Bergmann í FRBL: Hvetur Bændasamtökin til að skipta um skoðun í ESB-málinu og vinna að hagsmunum bænda (og annarra)

Ingimundur Bergmann, vélfræðingur og bóndi skrifar áhugaverða grein í Fréttablaðið í dag um bændaforsystuna og ESB-málið. Hann segir: 

"Áhugasamt fólk um málefni landbúnaðarins hefur að undanförnu getað fylgst með undarlegri deilu sem komin er upp milli Bændasamtaka Íslands (BÍ), annars vegar og Landbúnaðar- og sjávarútvegsráðuneytisins hins vegar.

Upphaf málsins má rekja til þess að Fréttablaðið átti á dögunum viðtal við formann samninganefndar þeirrar sem skipuð var til að koma fram fyrir hönd íslenska ríkisins gagnvart Evrópusambandinu í samningaferlinu sem hafið er vegna umsóknar Íslands. Í viðtalinu kom fram að ekki þykir gott að BÍ skuli kjósa að standa utan við ferlið og kjósi að senda ekki fulltrúa sína til starfa við svokallaða rýnivinnu sem fram fer við að bera saman stöðu mála á Íslandi annars vegar og ESB hins vegar.

Bændasamtökin hafa, sem kunnugt er, tekið þá afstöðu að þau séu á móti inngöngu Íslands í ESB og af þeirri ástæðu sé réttast að koma hvergi nærri samningaferlinu, væntanlega með það í huga að ,,enginn sé þar kenndur þar sem hann komi ekki". Deila má um hversu málefnaleg þessi afstaða er og eins hvort hún þjóni hagsmunum bænda. Hafa verður í huga að svo gæti farið að Ísland gangi til liðs við ESB hvort sem bændum líkar það vel eða illa. Má því eins líta svo á, að betra sé að taka þátt í að gera þá samninga sem unnið er að og reyna með því hafa áhrif á þá til hins betra fyrir bændur - byggja þannig undir greinina til framtíðar - því ef svo fer að ekkert verður af inngöngu Íslands, hefur þó ekki gerst annað en það að BÍ hafi lagt sitt af mörkum til að treysta hag stéttarinnar."

Síðar segir Ingimundur: "Í Bændablaðinu er greint frá svokölluðum ,,bændafundum" sem haldnir hafa verið víðs vegar um landið að undanförnu og í frásögnum af fundunum kemur fram að ekki eru allir bændur jafn vissir um að afstaða samtakanna sé rétt, (að taka ekki þátt í samningaferlinu). Vitanlega er fullkomlega eðlilegt að bændur hafi af því nokkrar áhyggjur. Sjálfsagt hlýtur að vera að Bændasamtökin gæti hagsmuna bænda, í þessu efni sem öðru er að stéttinni snýr, en feli það hlutverk ekki einhverju fólki út í bæ, sem hugsanlega hefur ekki eins mikla þekkingu á málefnum stéttarinnar og gera má ráð fyrir að samtökin hafi.

Ekki hefur alltaf gefist vel að BÍ sofni á verðinum þegar málefni bændastéttarinnar eru annars vegar og í því sambandi má minna á hvernig komið er fyrir því sem áður hét Lánasjóður landbúnaðarins, sjóður sem að hluta var rekinn á félagslegum grundvelli, en er nú gufaður upp í því dæmalausa frjálshyggjubrölti sem stundað var. Það er ljót saga sem bændur og ríkissjóður Íslands súpa nú seyðið af.

Gera verður þá kröfu til Bændasamtaka Íslands, að þau skipti þegar í stað um afstöðu til samninganefndarinnar, taki þátt í því starfi sem þar fer fram og leggi sitt af mörkum til að samningarnir sem unnið er að, verði sem bestir fyrir land og þjóð, bændur jafnt sem aðra þegna þessa lands."

Öll greinin 

Athugasemdir

[Jón Frímann Jónsson, 9.12.2010 kl. 16:26]

Ég ætla að benda hérna á frétt á Vísir.is. Þar sem fjallað er um krónuna og gjaldeyrishöftin.

[Hrafn Arnarson (IP-tala skráð) 9.12.2010 kl. 17:33]

Sá sem þetta ritar les Bændablaðið reglulega.Þar kemur greinilega fram að margt er að gerast í íslenskum landbúnaði. Oft sakna ég þess að opinská og hreinskilin umræða fari fram um stöðu landbúnaðarins. Sagnfræðingar hafa skrifað um að ein helsta bylting síðustu aldar sé hröð og mikil fækkun í stétt bænda. Í þróuðum löndum eru bændur innan við 5% af vinnuafli. Lengst af í sögu íslensku þjóðarinnar hafa bændur verið nálægt 95% vinnandi manna. Gífurleg framleiðniaukning hefur átt sér stað í landbúnaði. Vélvæðing, tækni og þekking eru lykilorð. Fjölskyldubúið er hefðbundið form reksturs hér á landi. Einingar eru litlar og fjárfestingar miklar. Beingreiðslur skipta miklu fyrir afkomu bænda. verulegur hluti af tekjum bænda er vegna vinnu í öðrum greinum en landbúnaði. Allar greinar landbbúnaðar eru reknar með tapi eða reksturinn í járnum. Hér vegur fjárhagskostnaður þungt. Landbúnaðurinn nýtur mikillar verndar en landið er mjög háð innflutningi á landbúnaðarvörum. Um helmingur af næringarþörf er fullnægt með innflutningi. Íslenskur landbúnaður hefur lagað sig að alþjóðlegu umhverfi og skiptu þar Gattsamningarnir og Alþjóðaviðsskiptastofnunin mestu. Því miður skortir forystu Bændasamtakanna víðsýni og hugrekki. Hún tekur ekki eðlilegan þátt í samningaferlinu við ESB. Staða landbúnaðarins er erfið og verður ekki betri ef menn ríghalda í ríkjandi ástand.