Árni Snævarr með grein á Já-Ísland.is

Árni Snævarr, fyrrum fréttamaður, skrifar grein um Evrópumál á vef Já-Ísland, sem hefst svona: 

"Er Evrópusambandið á leið til helvítis? Þetta er ekki lengur bara spurning sem varpað er fram á vefsíðum ritglaðra öldunga á Íslandi sem orna sér við hlýjar minningar af þjóðernishyggju æskuáranna, heldur spurning sem spurt er af fullri alvöru af þungaviktarmönnum í Brussel.

Fáir hafa þó enn orðið til þess að fara rækilega ofan í saumana á þeim hugmyndum sem einna líklegastar eru til þess að bjarga Evrunni og eru leynt og ljóst til umræðu á meðal leiðtoga Evrópusambandsins en það er „tveggja hraða Evrópa.“

Jean-Claude Piris lét nýlega af störfum sem yfirmaður lagadeildar ráðherraráðs sambandsins og hefur sem slíkur lagt gjörva hönd á að finna lausnir eða að minnsta að kosti að sníða pólitískum lausnum innan sambandsins lagalegan búning. Piris er raunar einn af tengdasonum Íslands; kvæntur íslenskri konu og Íslendingum haukur í horni í viðræðum við Evrópusambandið.

Piris kynnti á dögunum bók sína the Future of Europe – towards a two speed-EU? á opnum fundi í Brussel. Í hnotskurn telur Piris að vanda Evrunnar megi að verulegu leyti rekja til fæðingargalla. Á sama tíma og ríkin sameinuðust um mynt, hafi heildarútgjöld ríkjanna og efnahagsstefna verið í áfram höndum aðildarríkjanna. Þarna á milli hafi skapast mikil togstreita; ekki síst eftir að Þjóðverjar – af öllum! – urðu fyrstir til að rjúfa svokölluð Maastricht-viðmið um hámarks fjárlagahalla. Aðrir sigldu svo í kjölfarið og sumir slepptu sköpunargleðinni lausri á bókhaldið.

Piris fer í saumana á fjórum möguleikum til að sporna við þróuninni og viðurkennir að engin þeirra sé nein töfralaus.Hann segir hreint út að Lissabon-sáttmálinn hafi ekki aðlagað sambandið að fjölgun í 27 aðildarríkja. Hann telur engan pólitískan vilja vera fyrir enn einni sáttmálagerð. Í stuttu máli leggur hann til að kjarni aðildarríkjanna skipi sér í framvarðasveit “avant-garde” en taki eftir sem áður þátt í starfi og verði bundinn af ákvörðunum allra 27 á öðrum sviðum. Kjarninn yrði skipaður Evru-ríkjunum sautján en hin aðildarríkin tíu myndu sigla síðar í kjölfarið. Piris bendir á að með þessu sé verið að viðurkenna í orði það sem þegar sé orðið á borði og má í því sambandi nefna neitunarvaldið sem Bretar beittu í desember síðastliðnum á leiðtogafundi ESB." (Mynd: Visir.is)