Hefðu bankarnir átt meiri von innan ESB?

Willem Buiter, prófessor við London School of Economics, skrifaði mjög merka skýrslu fyrir Landsbankann í júlí á þessu ári sem má finna hér. Þar varaði hann við að núverandi ástand gæti komið upp í efnahagslífi Íslands. Á heimasíðu sinni segir hann meðal annars um niðurstöðu skýrslunnar;

Our main point was that Iceland’s banking sector, and indeed Iceland, had an unsustainable business model. The country could retain its internationally active banking sector, but that would require it to give up its own currency, the Icelandic kroner, and to seek membership of the European Union to become a full member of the Economic and Monetary Union and adopt the euro as its currency. Alternatively, it could retain its currency, in which case it would have to move its internationally active banking sector abroad. It could not have an internationally active banking sector and retain its own currency.

Nú er spurning hvort það eigi að byggja hið "nýja" Ísland aftur með krónuna, verðtryggingu og háu verðlagi - eða ganga í Evrópusambandið, taka upp evru og borga 5% vexti af húsnæðislánunum í stað rúmlega 20% eins og stefnir í að almenningur á Íslandi muni borga á þessu ári, ef það tók þá ekki húsnæðislán í erlendri mynt.

Athugasemdir

[Jón Gunnar Bjarkan, 15.10.2008 kl. 15:11]

Það liggur í augum uppi að hagsmunir okkar væru miklu betur borgið núna ef við hefðum verið kominn í ESB og búin að taka upp evruna. Ég tel reyndar að bankarnir hefðu staðið þetta af sér ef þeir hefðu haft aðgang að ESB. Íslensku bankarnir áttu góðar alþjóðlegar eignir, voru að skila hagnaði á þessu ári sem er afrek út af fyrir sig, þeir höfðu gott eiginfjárhlutfall, þurftu ekkert að afskrifa vegna eigna í undirmálslánum í Bandaríkjunum og þeir stóðust öll álagspróf fjármálaeftirlitsins, svo eru þeir bara einn góðan veðurdag komnir á hausinn. Af hverju? Enginn gjaldeyrir til.

En burtséð frá bönkunum þá væri það sem eftir stendur miklu betur sett einnig innan ESB og evrunnar. Þessir námsmenn okkar hefðu ekkert fundið fyrir þessu út í löndum. Fyrirtæki okkar ættu í engum vandræðum með að versla vörur að utan með sinni heimamynt, evrunni. Almenningur væri ekki að þola gríðarlega verðbólguaukningu og aukinn vaxtakostnað og þar fram eftir götum.