Evrópumálin rædd hjá Ingva Hrafni á Hrafnaþingi.

Þau Sigurlaug Anna Jóhannsdóttir, Anna Margrét Guðjónsdóttir og Andrés Pétursson, formaður Evrópusamtakanna, ræddu Evrópumálin fyrir skömmu, við Ingva Hrafn Jónsson, í þættinum Hrafnaþing, á ÍNN.

Hægt er að horfa á þáttinn á þessari slóð.

Athugasemdir

[Örn Ægir Reynisson, 11.2.2012 kl. 16:45]

ESB er ólýðræðislegt úthugsað (í neðanjarðarbirgjum í Berlín)fyrirbrigði sem leitast við, eftir að þjóðir eru orðnar háðar markaði þess að soga til sín meira og meira vald til Brussel á kosnað lýðræðis og fullveldis þjóðanna.Evrópusambandið er að reyna að komast yfir Ísland með aðstoð spilltra stjórnmálamanna og fl.sem tóku þátt í og græddu á að mynda þá úthugsuðu ESB bólu sem hér varð og átti að enda með gjaldþroti þjóðarinnar.

Nei við ESB aðild! Hætta viðræðum strax! NIÐUR með Evrópusambandið!!

[Þorsteinn Briem, 11.2.2012 kl. 17:03]

Davíð Oddsson var forsætisráðherra þegar Ísland fékk aðild að Evrópska efnahagssvæðinu og Schengen-samstarfinu.

Jón Valur Jensson er hins vegar á móti hvorutveggja og telur því væntanlega Davíð Oddsson vera föðurlandssvikara.

"Evrópska efnahagssvæðið (EES) er sameiginlegt markaðssvæði 30 ríkja í Evrópu sem komið var á með EES-samningnum og tók formlega gildi 1. janúar 1994.

Aðild að EES eiga öll 27 aðildarríki Evrópusambandsins, sambandið sjálft og 3 aðildarríki Fríverslunarsamtaka Evrópu (EFTA)."

"Fjórfrelsið svokallaða gildir á öllu svæðinu en það felur í sér frjáls vöru- og þjónustuviðskipti, frjálsa fjármagnsflutninga og sameiginlegan vinnumarkað.

Að auki kveður EES-samningurinn á um samvinnu EES-ríkjanna á sviði félagsmála, jafnréttismála, neytendamála, umhverfismála, menntamála, vísinda- og tæknimála o.fl."

Evrópska efnahagssvæðið

[Þorsteinn Briem, 11.2.2012 kl. 17:04]

Ísland undirritaði samning um aðild að Schengen-samstarfinu ásamt öðrum Norðurlandaþjóðum 19. desember 1996 þegar Davíð Oddsson var forsætisráðherra.

Rúmlega 80% af íbúum Norðurlandanna eru nú í Evrópusambandinu.

Og aðild að Schengen-samstarfinu var samþykkt í þjóðaratkvæðagreiðslu í Sviss.

Schengen-samstarfið

[Þorsteinn Briem, 11.2.2012 kl. 17:06]

7. gr. Gerðir sem vísað er til eða er að finna í viðaukum við samning þennan, eða ákvörðunum sameiginlegu EES-nefndarinnar, binda samningsaðila og eru þær eða verða teknar upp í landsrétt sem hér segir:
   a. gerð sem samsvarar reglugerð EBE skal sem slík tekin upp í landsrétt samningsaðila;
   b. gerð sem samsvarar tilskipun EBE skal veita yfirvöldum samningsaðila val um form og aðferð við framkvæmdina.

Lög um Evrópska efnahagssvæðið nr. 2/1993

[Þorsteinn Briem, 11.2.2012 kl. 17:10]

Eiríkur Bergmann Einarsson forstöðumaður Evrópufræðaseturs Háskólans á Bifröst:

"Til að mynda er Svíþjóð aðeins gert að innleiða hluta af heildar reglugerðaverki Evrópusambandsins.

Og ef við beitum svipuðum aðferðum og Davíð Oddsson gerði í sínu svari getum við fundið út að okkur Íslendingum er nú þegar gert að innleiða ríflega 80 prósent af öllum þeim lagareglum Evrópusambandsins sem Svíum er gert að innleiða."

[Örn Ægir Reynisson, 11.2.2012 kl. 17:10]

PASTE/

REYKJAVÍKURBRÉF

Stækkunarstjórinn fagnar Steingrími og falli Jóns

Laugardagur, 11. febrúar 2012

Björn Bjarnason, fyrrverandi dómsmálaráðherra, skrifar eftirtektarverðan pistil um nýjustu vendingar í hinu undarlega ESB-ferli núverandi ríkisstjórnar: „Hið einkennilega við hina „upplýstu umræðu“ aðildarsinna er að þeir vilja ekki gera neitt með upplýsingar sem blasa við þeim, stangist þær á við blekkinguna og spunann. Hér á Evrópuvaktinni sagði miðvikudaginn 8. febrúar frá ályktun utanríkismálanefndar ESB um aðildarviðræðurnar við Íslendinga. Skal fullyrt að aldrei áður hafi erlendir menn seilst eins langt inn í íslenskt stjórnmálalíf og gert er í þessari ályktun.

ESB-þingmennirnir láta í ljós velþóknun á því að Jón Bjarnason hafi verið látinn víkja úr ríkisstjórn Íslands. Þeir binda vonir við að brottför hans úr stjórninni verði til þess að Íslendingar leggi sig meira fram um að virða kröfur ESB um aðlögun. Þá hvetja þeir til þess að látið verði af ágreiningi um ESB-aðild á pólitískum vettvangi og þess í stað verði mótuð heildstæð stefna um aðlögun að ESB.

Ályktunin sýnir að þingmenn ESB telja sig hafa rétt til að hlutast til um íslensk stjórnmál og leitast við að beina þeim til þeirrar áttar sem fellur að hagsmunum Evrópusambandsins. Þessi íhlutunarréttur er talinn sjálfsagður á ESB-þinginu áður en aðildarviðræðunum við Íslendinga lýkur eða þjóðin tekur afstöðu til aðildar. ESB-þingmennirnir fagna því jafnframt að hér á landi starfi nú Evrópustofa til að upplýsa þjóðina um ágæti ESB að sjálfsögðu með ESB-aðild að markmiði. Fögnuður ESB-þingmannanna yfir brottrekstri Jóns Bjarnasonar úr ríkisstjórninni stangast á við fullyrðingar arftaka hans á ráðherrastóli, Steingríms J. Sigfússonar, um að afstaða Jóns til ESB hafi ekki ráðið neinu um brottreksturinn. Þessar yfirlýsingar Steingríms J. duga ekki einu sinni til heimabrúks hvað þá heldur í Brussel þar sem menn draga ályktanir af upplýsingum frá sendiboðum Össurar Skarphéðinssonar eða í skýrslum frá Timo Summa, sendiherra ESB á Íslandi. Hafi einhverjir viljað sækja um aðild að ESB til að átta sig á því hvort hið sama kynni að gerast hér og á Ítalíu eða í Grikklandi þar sem forsætisráðherrum var gert að víkja fyrir mönnum hollum Brussel-valdinu, þurfa þeir ekki að fara lengra.

Fögnuðurinn á ESB-þinginu yfir brottrekstri Jóns Bjarnasonar sýnir að þrýst er á að halda þeim utan ríkisstjórnar á Íslandi sem vilja ekki hlíta aðlögunarskilyrðum ESB á umsóknarferlinu. Hvað halda menn að gerist ef svo illa færi að Íslendingar yrðu aðilar að ESB?

Eitt fyrsta embættisverk Steingríms J. Sigfússonar var að bukka sig fyrir Štefan Füle, stækkunarstjóra ESB, í Brussel-ferð sem ráðherranum er óljúft að ræða á Alþingi en leiddi til stuðnings við hann á ESB-þinginu.“

Hottað á aðlögun sem á sér ekki stað

Því má bæta við að ESB-þingmennirnir töldu nauðsynlegt að hotta á íslensk stjórnvöld og Alþingi Íslendinga og hvetja þá til að hraða „aðlögun“ landsins reglum ESB. Þetta var meira en lítið vandræðalegt vegna þess að ríkisstjórnin og raunar samninganefndarmenn Össurar Skarphéðinssonar, sem vænst var að hægt væri að umgangast af meiri alvöru en ráðherrann sjálfan, hafa þverneitað því að nokkur aðlögun fari fram. Fróðlegt væri að vita hvort þeir gerðu það líka á svokölluðum „samningafundum“ sem felast þó eingöngu í því að fara yfir verkefnaskrá frá sendimönnum og merkja við hvað sé búið að aðlaga. Hvað sem mönnum þykir um ákvörðun Alþingis um að óska aðildar að ESB og hvernig sú ákvörðun var fengin fram hljóta allir að vera sammála um málið er eitt hið stærsta sem rekið hefur á íslenskar fjörur. Lágmarksskilyrði hlýtur að vera að þeir, sem að slíku máli koma og jafnvel gegna ábyrgðarhlutverki, geri það ærlega, og án undirhyggju, svika og spuna, sem hefur einkennt málsmeðferðina til þessa. Ofsatrúarhópurinn í kringum ESB-umsóknina hlýtur að vita í hjarta sínu að þeir munu ekki komast upp með að þvinga Ísland inn í sambandið, (fljótlega sambandsríkið, ef vilji björgunarmanna evrunnar verður ofan á) á fullkomlega fölskum forsendum. Það var rokið af stað með þetta stóra mál þegar þjóðin lá eins og barinn boxari í böndunum, vönkuð með svima og pólitískir tækifærissinnar töldu að láta mætti hana halda að stjörnurnar sem hún sá eftir höggin væru í evrópska fánanum. Meðan svo aumlega var komið fyrir þjóðinni var jafnvel hægt að gera kannanir sem sýndu að rúmur helmingur hennar væri við þær aðstæður veikur fyrir gylliboðum um ESB-aðild. En það bráði smám saman af þjóðinni. Og hún komst á fætur aftur. Og væri langt komin með að hrista af sér farg bankahruns og afleiðingar snúninga svikahrappa, sem fóru ránshendi um eignir banka og lífeyrissjóða þjóðarinnar, ef hún sæti ekki uppi með núverandi ríkisstjórn. Nú hefur hún alla burði til að fylgjast með fréttum af evrulöndunum og ógöngum þeirra. Á Spáni er nú 23% – tuttugu og þriggja prósenta atvinnuleysi – (nærri 50% hjá ungu fólki) án þess að þar hafi bankar enn farið á höfuðið. Forseti ASÍ telur að þau efnahagsskilyrði sem Spánn hefur búið við henti Íslendingum betur en sjálfstæð mynt og segir það framan í umbjóðendur sína um leið og hann segist stoltur af störfum sínum og sinna manna í lífeyrissjóðunum. Og ekki þarf að nefna Grikkland. Brussel setti forsætisráðherrann þar af og sendi þeim einn af sínum til að stjórna landinu. Sama gerðu þeir á Ítalíu. Og eins og sést af pistlinum fremst í bréfinu þá telja þeir rétt að sömu aðferðum sé beitt á Íslandi, þótt landið sé enn þá utan við ESB og embættismenn íslenskir ættu ekki að þurfa að vera með kjaftamél frá kommisserum – uppi í sér eða óttast pískinn þeirra.

„Minn maður kominn,“ segir stækkunarstjórinn

Hefði einhverjum kosningabærum manni dottið í hug í aðdraganda kosninga vorið 2009, að valdsmönnum í Brussel myndi þykja það slíkt fagnaðarefni að formaður VG væri kominn með viðkvæmustu aðlögunarmálin í sínar hendur, að þeir teldu nauðsynlegt að færa fögnuð sinn til bókar og birta hann opinberlega.

Kannski binda Brussel-menn vonir við að komið verði upp króatískt ástand þegar heppilegt þykir að láta Íslendinga kjósa um inngöngu í ESB og afsal fullveldis. Í Króatíu hefur allt gengið á afturfótunum, ekki síst vegna afglapa og stórfelldrar spillingar stjórnvalda þar. Þegar þjóðin kaus um það hvort hún vildi verða sjálfstætt ríki fyrir rúmum áratug tóku 83,5% kjósenda þátt í atkvæðagreiðslunni og 94% þeirra sögðu já. Nýlega var hún látin kjósa um aðild landsins að ESB. Ríkisvaldið studdi já-hreyfinguna með fjárframlögum, en ekki nei-hreyfinguna. Ríkispósturinn dreifði bæklingum já-hreyfingarinnar en neitaði að dreifa bæklingum nei-hreyfingarinnar. Innlendir fjölmiðlar, sem nú eru að mestu í eigu Þjóðverja, börðust ákaft fyrir samþykkt inngöngu. Króatíska utanríkisráðuneytið greiddi fyrir auglýsingar já-hreyfingarinnar. Ráðherra lífeyrismála hótaði eftirlaunamönnum skömmu fyrir kosningarnar að lífeyrisþegar gætu ekki verið öruggir með að fá lífeyrinn sinn segði þjóðin nei í atkvæðagreiðslunni. Upplýsingaskrifstofur ESB stuðluðu með alkunnum aðferðum að „upplýstri ákvörðunartöku“ með ógrynni fjár til áróðurs. En þrátt fyrir allt þetta létu aðeins rétt rúm 40 prósent þjóðarinnar sjá sig á kjörstað. 66% þeirra sögðu já en 33 prósent þeirra nei. Því greiddu aðeins 28% atkvæðisbærra Króata því atkvæði að ganga í ESB og afsala hluta þess fullveldis sem 94 prósent Króata fögnuðu að fá, í atkvæðagreiðslu þar sem 83,5% þeirra tóku þátt.

ESB-hreyfingin á Íslandi lýsti útkomunni um fullveldisafsalið sem miklum sigri.

[Þorsteinn Briem, 11.2.2012 kl. 17:22]

Örn Ægir Reynisson,

Hef ENGAN VEGINN geð í mér eða nennu til að þvælast alla leið í gegnum þessar ofsóknarkenndu LANGLOKUR þínar og Hádegismóra.

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 11.2.2012 kl. 17:29]

Steini Brím.

Davíð Oddson áttaði sig of seint á hættunni sem fylgir völdum í íslensku stjórnkerfi.

Næsta fórnarlamb mafíunnar er Steingrímur Jóhann Sigfússon.

Mafían er með atburðar-rásina á sínum snærum eins og áður, í gegnum ríkisfjölmiðla Íslands, sem er á "fínu" og mafíu-viðurkenndu tungumáli kallað RÚV.

Sannleikurinn er lygilegri en svokallaður sannleikur, á Íslandi, og í ríkisfjölmiðlum þess volaða lands.

M.b.kv.

[Örn Ægir Reynisson, 11.2.2012 kl. 17:32]

ESB trúboðar málflutningur ykkar er fáranlega heimskulegur þið eigið ekki möguleika þrátt fyrir milljarða meðgjöf frá Brussel!!!

[Þorsteinn Briem, 11.2.2012 kl. 18:47]

Anna Sigríður Guðmundsdóttir,

Hefur Davíð Oddsson lagt til að aðild Íslands að Evrópska efnahagssvæðinu og Schengen-samstarfinu verði sagt upp?

Og hvaða íslenskir stjórnmálaflokkar hafa lagt til síðastliðin ár að aðild Íslands að Evrópska efnahagssvæðinu og Schengen-samstarfinu verði sagt upp?

[Guðjón Eiríksson, 12.2.2012 kl. 16:28]

Engin athugasemd hér að ofan fjallar um efni þáttarins.

Persónulega fannst mér þáttur Önnu Margrétar áhugaverður þar sem hún lýsir reynslu sinna af ESB í gegn um starf hennar í Brussel.

Hvernig væri að horfa á þáttinn og tjá sig síðan um efni hans...með málefnalegum hætti huuhm.

[Sleggjan og Hvellurinn, 13.2.2012 kl. 09:16]

Anna Margrét kom með mörg áhugaverð komment um ESB og byggðarstefnuna/sveitafélögin.

Reynslan hennar kemur þar og Anna Margrét og kolegar hennar frá Noregi eru sannfærð um að maður öðlast mikilu meiri áhrif innan um ESB heldur en utan.

Þ.e sjálfstæðið styrkist við inngöngu í ESB.