Ólafur Þ. Stephensen um alþjóðlegan aga

Í leiðara FRBL þann 24.9, sem er eftir Ólaf Þ. Stephensen, segir eftifarandi:

"Tilhneiging stjórnmálamanna til að lofa auknum útgjöldum upp í ermina á sér og taka bætt lífskjör að láni hjá framtíðarkynslóðum er alþjóðlegt vandamál. Sem slíkt kallar það á alþjóðlegar lausnir. Þau drög að ríkisfjármálasambandi Evrópusambandsins, með reglum sem eiga að koma í veg fyrir hallarekstur og skuldasöfnun aðildarríkjanna, eru raunveruleg viðleitni til að finna slíka lausn.

Áhættusækni banka, illa ígrundaðar lánveitingar og bólumyndun eru sömuleiðis alþjóðlegt vandamál sem leiddi til alþjóðlegrar bankakreppu. Ekki þarf að útskýra í löngu máli fyrir Íslendingum að óábyrg starfsemi banka í einu landi getur haft afdrifarík áhrif í öðru. Icesave-málið er eitt bezta dæmið. Á vettvangi Evrópusambandsins liggja sömuleiðis fyrir drög að bankabandalagi, sem er tilraun til að hindra slíka kollsteypu í framtíðinni, með sameiginlegu fjármálaeftirliti, alþjóðlegu innstæðutryggingakerfi og sameiginlegum lánveitanda til þrautavara.
Einhverra hluta vegna er algengt í Evrópuumræðunni hér á landi að menn bendi á áform ESB um ríkisfjármálasamband og bankasamband og segi sem svo: Hér stefnir Evrópusambandið enn að því að dýpka samstarf sitt og auka vald yfirþjóðlegra stofnana. Fyrir vikið er það óaðgengilegra fyrir Ísland, við skulum draga þessa aðildarumsókn til baka og svo framvegis.

Þessu er hins vegar þveröfugt farið. Þeir sem tala svona hljóta að halda að í áranna rás hafi bæði ríkisfjármálastjórn og rekstur bankakerfis á Íslandi borið af því sem gerðist hjá öðrum Evrópuþjóðum – eða hvað? Getur ekki verið að við myndum græða á þeim aga, sem alþjóðlegt samstarf um þessi efni myndi stuðla að?

Ísland á fullt erindi í þetta nýja og dýpkaða samstarf Evrópusambandsins, bæði af því að hér þarf að taka ríkisfjármál föstum tökum og vegna þess að við þurfum að efla öryggi og traust bankakerfisins eftir hrun."