Ótti við þriðja samdráttarskeiðið í Bretlandi

Hagspekingar hafa áhyggjur af efnahag Bretlands, en nýjar tölur sýna að um samdrátt upp á 0.3% var að ræða á síðasta ársfjórðungi 2012. Hætta er á því að Bretland lendi í þriðja samdráttarskeiðinu á fimm árum að sögn The Independent.

Bretar eru með sjálfstæðan gjaldmiðil, hið breska pund. Af hverju ekki bara fella gengið á því góðan slatta, til að rétta þetta af, myndu kannski einhverjir hér heima segja? Svona eins og gert hefur verið við krónuna í gegnum tíðina?

Redda bara málinu þannig?

Nei, málið er að það er bara skammtímaplástur, eins og hér á Íslandi þekkjum af eigin raun.

Egill Helgaon um útspil Camerons

Egill Helgason, spáir í spilin á Eyjunni eftir "Evrópuútspil" Davids Camerons, forsætisráðherra Bretlands í byrjun vikunnar. Egill skrifar: "

"Sú ákvörðun Davids Cameron að segjast ætla að efna til þjóðaratkvæðagreiðslu um ESB árið 2017 er að mörgu leyti skringileg.

Forsætisráðherrann kaupir með þessu frið til skamms tíma innan flokks síns. Mestu Evrópuandstæðingarnir þar hefðu þó viljað sjá atkvæðagreiðsluna mun fyrr. En þeir klöppuðu fyrir honum í þinginu í gær – og það gerist ekki á hverjum degi.

Cameron vonast líka til að stöðva framrás Ukip, hins pópúlíska flokks Nigels Farage.

En það er ekki einu sinni víst að hann geti staðið við loforðið – kannski verður Íhaldsflokkurinn ekki í stjórn eftir hálfan áratug, þegar atkvæðagreiðslan á að fara fram. Þannig virkar þetta fremur eins og ódýr pólitísk brella sem getur haft ófyrséðar afleiðingar."

Guðbjartur Hannesson um leitina að stöðugleikanum í DV

Guðbjartur Hanesson, velferðarráðherra og formannsframbjóðandi Samfylkingar, skrifar grein um Evrópumálin í DV þann 25.1. Greinin hefst með þessum hætti: "

Eitt mesta þrætuepli íslensku þjóðarinnar undanfarin ár og áratugi er samband hennar við erlendar þjóðir. Fjárhagslegir hagsmunir, stundum sérhagsmunir, yfirgnæfa venjulega þá umræðu og gnýrinn er oft mikill. Umsókn okkar um aðild að Evrópusambandinu, sem í fyllingu tímans verður borin undir þjóðina í formi samnings, hefur í þessum klassíska anda orðið eitt stærsta bitbein stjórnmála nútímans. Stóryrði eru ekki spöruð og flokkar klofna. Grundvöllur þessarar umræðu er alls ekki nýr eins og Gunnar Þór Bjarnason sagnfræðingur rekur svo ágætlega í bókinni Upp með fánann sem kom út fyrir síðustu jól. Þar fjallar höfundur um gríðarlega flokkadrætti og átök um uppkastið svonefnda árið 1908 sem fjallaði um samband okkar við Dani á tímum sjálfstæðisbaráttu.

Viðskipti og frelsi
En svo segir líka frá því í nýlegri grein í Vísbendingu eftir Ásgeir Jónsson hagfræðing að Jón forseti Sigurðsson hafi talið viðskipti og frelsi til milliríkjaviðskipta vera forsendu sjálfstæðis og fullveldis. Þar skipti gjaldmiðillinn ekki máli heldur stöðugleikinn. Kannast einhver við rökin?

Ásgeir rekur í greininni hálfgerða sorgarsögu krónunnar og segir: „Stóran hluta af þessum óstöðugleika má rekja til íslensku krónunnar sem varð að sjálfstæðum gjaldmiðli við stofnun fullveldis árið 1918 og það á sama tíma og alþjóðlegt myntstarf um gullfót steytti á skerjum. Þannig hófst saga gjaldeyrisvandræða og verðbólgu sem staðið hefur óslitið fram á okkar daga. Þessi óstöðugleiki sést vel á þeirri staðreynd að við fullveldi var íslenska krónan jafngild þeirri dönsku en nú þarf 2000 íslenskar krónur (ef myntbreytingin 1980 er tekin með í reikninginn) til þess að kaupa eina danska.“

Samfylkingin hefur af festu og einurð stutt aðild að Evrópusambandinu og vill leysa þjóðina úr álögum haftakrónu með upptöku evru sem staðist hefur mikla prófraun að undanförnu. Aðild er í senn efnahagsstefna Samfylkingarinnar en einnig stefna um pólitískt samstarf við vina- og viðskiptalönd á mörgum öðrum sviðum svo sem um öryggismál, menningar- og menntamál og raunhæfa leið til lækkunar vaxta og almenns verðlags. Staða viðræðnanna og aðildarumsóknarinnar gerir að verkum að hún verður að kosningamáli. Ég er ekki tilbúinn til þess að falla frá þessum víðsýnu og almennu markmiðum flokks míns eftir þingkosningar í vor."

"Stórhættlulegt" nýtt Eurojackpot-happdrætti - atlaga að fullveldi landsins?

Morgunblaðið segir frá því þann 25.1 að nú geti Íslendingar tekið þátt (og unnið) í nýju happdrætti sem heitir Eurojackpot. Og það engar smáupphæðir!

En bíðum nú við - er þetta ekki bara hluti af einhverri stórhættulegri AÐLÖGUN? Arrrg!

Er þetta happdrætti kannski rekið og fjármagnað af "áróðursskrifstofum" ESB og eru ekki allir starfsmennirnir hálaunaðir "bjúrókratar" frá "Brussel-skrifræðisskrímslinu"?

Er ekki bara verið að reyna að troða Íslendingum bakdyramegin inn í ESB undir einhverjum happdrættisformerkjum? Þetta er samsæri af verstu evrópsku tegund!

Nei-samtök landsins hljóta af þessu tilefni að boða til aukafundar og mótmæla harðlega þessari nýjustu atlögu að fullveldi landsins og óþolandi átroðslu ESB-ríkjanna, sem að þessu standa.

Og allt þetta í byrjun Þorra, í þokkabót - þegar landinn á að vera að gæða sér á hrútspungum, lundaböggum og súrum hval í friði og ró!

Þetta er náttúrlega óþolandi! Og eru vinningarnir kannski greiddir í Evrum?

Þeim sem vilja kvarta yfir þessari "erlendu átroðslu" er bent á þessa síðu!

Ps. Þeir sem ekki fatta færsluna, ja, það er þeirra vandamál!

Þórður Snær um Ólaf Ragnar og hans þema

Einn af hvassari leiðurum undanfarið er án efa leiðari Fréttablaðsins þann 24.1. Hann skrifar Þórður Snær Júlíusson vegna ummæla þjóðhöfðingja Íslendinga í útlöndum (Davos, Sviss). Þórður skrifar:

"Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, er alltaf með þema í gangi. Á fölsku velmegunarárunum var það þjóðrembingslegt liðsinni við útrás sjálftitlaðra viðskiptajöfra. Í kjölfar hrunsins var það andstaða við Icesave. Frá því í forsetakosningunum síðasta sumar hefur þemað að mestu verið Evrópusambandið.

Forsetinn var fenginn til að vera viðstaddur hefðarmannasamkunduna sem nú stendur yfir í Davos í Sviss. Þar veitti hann Bloomberg viðtal og hélt nýjasta þema sínu á lofti. Þar sagði Ólafur Ragnar að það væru "fá lönd í heiminum sem hafa náð viðlíka velgengni og Sviss. Síðan má horfa til Noregs og míns heimalands, Íslands, sem hefur náð sér betur á strik eftir fjármálakrísuna en Evrópa. Þannig að það er erfitt að halda því fram að maður þurfi að vera í ESB til að njóta velgengni".

Í Sviss búa um átta milljónir manna. Landið er, vegna bankaleyndar, eins konar risastór peningaskápur fyrir ríkasta fólk í heimi. Í Sviss eru líka afar lágir skattar. Þess vegna flutti til dæmis Actavis höfuðstöðvar sínar þangað. Fjölmargar, misgeðugar, alþjóðlegar risa-fyrirtækjasamsteypur hafa fengið sömu hugmynd á síðustu áratugum. Á meðal þeirra eru Glencore (stærsti hrávörumiðlari í heimi), Nestlé (eitt stærsta matvælafyrirtæki í heimi) og Hoffmann-La Roche (einn stærsti lyfjaframleiðandi í heimi).

Í Sviss er líka mikil iðnaðarframleiðsla. Meira en sjötíu prósent af útflutningi landsins eru efnavörur, vél- og/eða rafvörur og úr, klukkur eða tengdar afurðir. Þessar vörur eru að langmestu leyti framleiddar í stórum verksmiðjum. Allt ofangreint gerir það að verkum að efnahagur Sviss er mjög sterkur og landið getur því haldið úti sterkum eigin gjaldmiðli."

Um Noreg segir Þórður: "Í Noregi búa rúmlega fimm milljónir manna. Í Noregi er nýrík olíuþjóð með vestræna lifnaðarhætti, og sem slík algjörlega einstakt frávik. Norðmenn hafa líka farið ótrúlega skynsamlega með olíuauð sinn í gegnum hinn svokallaða olíusjóð, sem er reyndar orðinn of stór og farinn að ofhita hagkerfi landsins.

Því er spáð að stærð sjóðsins verði 717 milljarðar dala í lok árs 2014. Það eru um 92.500 milljarðar íslenskra króna. Þar að auki á norska ríkið meiri fjármunaeignir en það skuldar, sem þýðir í raun að það skuldar minna en ekkert. Ísland er hvorki Sviss né Noregur. Hér búa 320 þúsund manns. Íslendingar beittu, fyrstir þjóða í mannkynssögunni, neyðarrétti til að koma í veg fyrir allsherjargjaldþrot eftir hrun bankanna haustið 2008."

Leiðaranum lýkur Þórður svo með þessum orðum: "Síðan þá hefur skuldastaða þjóðarinnar verið, vægast sagt, erfið, gjaldmiðillinn fallið um tæp 50 prósent og gjaldeyrishöft verið við lýði til að hindra að um þúsund milljarðar króna yfirgefi hagkerfið. Fjárfesting er í lágmarki, atvinnuleysi að nokkru leyti falið með sérstökum átaksverkefnum, verðbólga viðvarandi og það eru ágætis líkur á pólitískri kreppu að loknum alþingiskosningum. Hér hefur margt gott verið gert til að halda landinu á floti, og við eigum fína möguleika á því að sigrast á erfiðleikum okkar, en það er fjarstæðukennt að halda því fram að Ísland hafi notið einhverrar sérstakrar velgengni."

Ólafur Ragnar er klókur maður. Hann fær iðulega það sem hann vill og hefur með ótrúlegri kænsku náð að endurvinna sjálfan sig þegar hann er kominn í þrot með fyrri þemu. En oft eru orð hans innihaldslaust og illa rökstutt bull. Viðtal hans við Bloomberg var slíkt."

Þess má svo geta að daginn eftir viðtalið var frétt á Bloomberg þess efnis að hlutbréf í Evrópu hefðu náð sínu hæsta verði í 23 mánuði! Skyldi þetta eitthvað tengjast?

Össur ræddi við Evrópumálaráðherra Íra,Lucindu Creighton

Í fréttatilkynningu á vef Utanríkisráðuneytisins þann 23.1 segir:

"Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra átti í dag fund með Lucindu Creighton, Evrópumálaráðherra Íra en Írar fara með formennsku í ráðherraráði Evrópusambandsins fyrrihluta þessa árs. Þetta er í annað sinn á rúmu ári sem Creighton heimsækir Ísland.

Á fundi sínum ræddu þau helstu áherslur í formennskuáætlun Íra en stækkun ESB er þar á meðal. Þau ræddu stöðuna í aðildarviðræðum Íslands og Evrópusambandsins og nýlega samþykkt ríkisstjórnarflokkana um meðferð viðræðnanna fram að kosningum.

Utanríkisráðherra tók upp stöðuna í makrílviðræðum Íslendinga, ESB og Norðmanna og lýsti vonbrigðum með nýlega einhliða ákvörðun hinna tveggja síðarnefndu um makrílkvóta. Lagði hann áherslu á að allir málsaðilar setjist að samningaborði til að finna varanlega lausn sem tryggi sjálfbæra nýtingu stofnsins.

Þá kynnti utanríkisráðherra Creigthon stöðuna í Icesave-dómsmálinu en á mánudag kveður EFTA dómstóllinn upp úrskurð sinn í málinu. Ráðherra sagði mikilvægt að virða niðurstöðu dómsins, hver sem hún yrði, og minnti á að um helmingur allra innistæðna á Icesave-reikningunum hefði nú þegar verið endurgreiddur úr búi Landsbankans."

Frosti Sigurjónsson: Vel hægt að fá undanþágur í ESB-viðræðum

Fyrrum formaður NEI-samtaka Íslands, Frosti Sigurjónsson, var í viðtali um peningamál í Reykjavík síðdegis á Bylgjunni þann 23.1, en viðtalið byrjaði samt á ESB-málinu.

Fram að þessu hafa Nei-sinnar hingað til hamrað á því að ekkert sé hægt að semja um og ESB-málið snerist eingöngu um aðlögun.

En í viðtalinu sagði Frosti að það væri vel mögulegt fyrir Ísland að fá vissar undanþágur, nokkuð sem félagar hans hafa alfarið neitað!

Hvernig fær maður undanþágur ef það er ekki samið um neitt og þetta er bara aðlögun?

Þokukenndur málflutningur NEI-sinna gengur ekki upp!

Í viðtalinu viðurkenndi hann svo óbeint að krónan væri ekki traustur gjaldmiðill.

Ps. Svo vill Bretland SEMJA við ESB upp á nýtt! HALLÓ!!

Svíar, uppsagnir og gengisfelling

Samkvæmt fréttum hefur bylgja af uppsögnum gengið yfir Svíþjóð frá því í haust og allt að 70.000 manns verið sagt upp störfum. Mest hefur þetta komið niður á suðurhluta landsins, þar sem mikið er um allskyns smáiðnað og fyrirtæki sem sjá stærri aðilum fyrir vörum og þjónustu.

Svíar eru með sjálfstæða mynt og samkvæmt hagspekingum "Krónusinna" ættu þeir því ekki að hugsa um neitt annað en að fella gengið snarlega (nota "sveigjanleika" gjaldmiðilsins) og þannig auka samkeppnishæfnina.

En munu Svíar gera það? Nei, það er nánast útilokað. Sænskum ráðamönnum þykir nefnilega vænna um gjaldmiðil sinn en svo að þeir séu sífellt að minnka andvirði hans.

Það er eitthvað annað en meðferðin á íslenska gjaldmiðlinum, sem tapað hefur 99,5% af upprunalegu andvirði á innan við 100 árum, frá fullveldinu árið 1918. Saga Íslands í gjaldmiðilsmálum er nefnilega saga rýrnunar krónunnar.

Kallast þetta ekki ofbeldi?

Egill um Ólaf á Eyjunni

Orð forseta lýðveldisins á erlendri grundu í Sviss hafa orðið mönnum tilefni til skrifa og á Eyjunni skrifar Egill Helgason:

"Það er kannski ekki alveg rétt hjá forseta vorum að Ísland sé gott dæmi um hvernig er að standa utan Evrópusambandsins og njóta velgengni. Það getur verið að það henti Íslendingum að vera utan ESB, en við erum varla nein fyrirmynd þótt tekist hafi að rétta aðeins úr efnahagslífinu hér eftir fáránlega óstjórn og hrun.

Ísland er reyndar með aukaaðild að ESB í gegnum EES samninginn. Sjálfur David Cameron, forsætisráðherra Bretlands, hefur talað um að slíkt fyrirkomulag sé ómögulegt. Þannig taki ríki við tilskipunum án þess að ráða nokkuð um þær.

Ríki Evrópu hafa gengið í Evrópusambandið af ýmsum ástæðum, ríki Austur-Evrópu fóru til dæmis þangað inn eftir áratugalanga hörmungasögu. Í aðeins einu Evrópusambandsríki er í alvöru talað um úrsögn.

Það er í Bretlandi – eða nánar tiltekið Englandi – því fylgi við ESB er mun meira í Skotlandi. Bandaríkjamenn vara bresku ríkisstjórnina við að stíga þetta skref – segja að það muni dæma Breta til áhrifaleysis. Það verður forvitnilegt að sjá þessa umræðu í samhengi við fríverslunarsamning ESB og Bandaríkjanna sem er í burðarliðnum."

Síðan segir Egill: "

Sviss er fyrir utan með sína fjármagnsparadís – og Norðmenn hafa sína olíu. Fjármagnsparadísir eitra efnahagslíf heimsins, olían eitrar umhverfið. En Svisslendingar og Norðmenn vita ekki aura sinna tal. Samt eru til dæmis Norðmenn út um allt í Evrópu að gæta hagsmuna sinna. Það geta Íslendingar ekki. En við erum líka örríki sem skiptir fjarskalega litlu máli í hinu stóra samhengi. Þannig gátum við til dæmis hannað útgönguleið úr bankahruninu hér sem hefði varla gengið meðal stærri þjóða.

Og svo má spyrja hvort forsetanum finnist upplausn Evrópusambandsins vera fýsilegur kostur, að Evrópuþjóðir fari aftur að keppa sín á milli eins og áður í stað samvinnu? Hann er alltaf mjög neikvæður í tali gagnvart ESB – en þegar Kína er annars vegar er hann með eindæmum jákvæður. Þeir eru fáir þjóðarleiðtogarnir í Evrópu sem tala með þessum hætti.

Í framhaldi af þessu má benda á viðtal við Einar Benediktsson sendiherra sem birtist í síðasta þætti af Silfri Egils."

(Leturbreyting ES-bloggið)

Dr. Jón Ormur Halldórsson um öxla Evrópu í FRBL

Dr. Jón Ormur Halldórsson skrifar mjög áhugaverða hugleiðingu um Evrópumálin í Fréttablaðið þann 24.1 undir fyrirsögninni Öxlar Evrópu. Grein hans hefst svona:

"Aldrei hafa jafnólíkar þjóðir bundist jafn nánum böndum og Þýskaland og Frakkland. Í vikunni halda menn upp á fimmtíu ára afmæli vináttusáttmála þjóðanna tveggja sem kenndur er við Elysée-höllina í París. Það segir sögu um nánd þessa sambands að ríkisstjórnir landanna halda sameiginlega ríkisstjórnarfundi tvisvar á ári og á milli embættismanna og ráðherra þeirra er formlegt, stöðugt og oft náið samráð. Menn kenna samstarfið ýmist við öxul eða mótor og hvort tveggja er lýsandi.

Samvinnuferlið í Evrópu hefur mjög hvílt á þessu afar sérstaka sambandi. Vilji ríkjanna til nánara samstarfs hefur líka verið einn af sterkustu kröftunum í að knýja áfram evrópska samvinnu. Samstarfið hefur stundum verið erfiðara en sögur um Mitterand, Kohl, d’Esteing og Schmidt gefa til kynna. Árangurinn er hins vegar ótvíræður og heimssögulegur. Og nú standa menn á krossgötum."

Í greininni víkur Jón síðan að Póllandi og auknum áhrifum þess (landið gekk í ESB 2004):

"Eitt til viðbótar skiptir síðan máli fyrir framhaldið. Það er efnahagslegur uppgangur, stóraukinn pólitískur þroski og vaxandi sjálfsöryggi Póllands. Af sögulegum ástæðum vilja Þjóðverjar sem allra nánast samstarf við Pólland. Árangur Pólverja í efnahagsmálum og vaxandi áhugi þar í landi fyrir fullri þátttöku í nánu samstarfi Evrópuríkja hefur stórlega aukið vægi Pólverja í evrópskum stjórnmálum. Það mun vaxa enn frekar á næstu árum, sérstaklega ef Pólland tekur upp evru. Tímabundnir erfiðleikar sem eru fram undan í pólskum efnahagsmálum breyta þessu ekki. Náið samstarf á milli Berlínar og Varsjár er einn helsti lykillinn að nýju pólitísku jafnvægi í ESB. Frakkar eiga tæpast betra svar við þessu en enn nánara samband við Berlín. Vonda svarið, alvöru bandalag Miðjarðarhafsþjóða gegn meintu ofríki hinna efnuðu og sparsömu norðanmanna, er ekki fýsilegur kostur fyrir neinn. Bandalag Frakka við Breta mun af augljósum ástæðum takmarkast við aukna hernaðarsamvinnu. Hún er raunar orðin mjög eftirtektarverð, en á þessu sviði eru Þjóðverjar síður til í tuskið vegna annarra viðhorfa til beitingar valds í þágu utanríkispólitískra markmiða."

Forseti hverra er forsetinn?

Forseti Íslands, sem samkvæmt hefð, er sameiningartákn íslensku þjóðarinnar, fer mikinn í Davos þessar dagana og hefur látið frá sér mjög neikvæð ummæli um ESB og veðjar gegn aðild Íslands að sambandinu.

Núverandi forseti virðist gefa lítið fyrir hefðir og virðist mikið í mun að fá athygli og hella sér yfir fyrrum þjóðarleiðtoga (sem þegar hafa fengið að heyra það!) og nudda salti í sárin.

En það "merkilegasta" við þetta er að hinn stór-pólítíski forseti þjóðarinnar virðist algerlega genginn í NEI-liðið og það vill ekki hugsa þá hugsun til enda að íslenska þjóðin fái aðildarsamning á borðið, til þess að kjósa um í þjóðaratkvæðagreiðslu!

Helstu NEI-sinnar hoppa hæð sína í loft upp af gleði, enda búnir að fá talsmann sem fer á kostnað almennings um alla veröld og breiðir út sinn pólitíska boðskap, sem virðist alls ekki vera sniðinn fyrir hag allra landsmanna, heldur eingöngu sérhagsmunahópa hérlendis. Sem láta almannahagsmuni sig litlu skipta.

Forseti hverra er forseti Íslands?

Hvernig getur Cameron samið aftur ef ekkert er um að semja?

David Cameron flutti "Evrópuræðuna" sína sem menn hafa beðið eftir með nokkurri eftirvæntingu. Og loksins kom hún. Cameron vill "endursemja" um aðild Bretlands að ESB.

Hann vill svo svo láta þjóðina kjósa um málið í þjóðaratkvæðagreiðslu einhverntímann á árunum 2015-17 og að því gefnu að Íhaldsflokkurinn vinni næstu kosningar, sem verða 2014.

En hvernig í ósköpunum á Cameron að fara að þessu?

Að minnsta kosti samkvæmt íslenskum andstæðingum ESB - sem sífellt tuða um það að "það sé ekkert um að semja - þetta sé bara AÐLÖGUN", er þetta nokkuð vonlaust mál.

Samkvæmt rökum íslenskra nei-sinna agetur Cameron ekki endursamið við ESB og er þá málið ekki dautt?

Sema Erla á DV-blogginu: Ræðum lífskjör almennings í ESB-málinu

Sema Erla Serdar, verkefnastjóri hjá Já-Ísland, skrifar góða grein á DV-bloggið um ESB-málið og leggur þar áherslu á að kjör almennings séu of lítið rædd í sambandi við málið. Grein hennar hefst svona: "

Umræðan um mögulega aðild Íslands að Evrópusambandinu tekur til margra þátta sem nauðsynlegt er að ræða. Þá á ég við þætti eins og sjávarútveg, landbúnað, fullveldi og fleira í þeim dúr, en umræðan stjórnast oftar en ekki af slíkum þáttum. Að mínu mati gleymist hins vegar oft að ræða um hvað aðild Íslands að ESB snýst fyrst og fremst um. Það er, lífskjör almennings á Íslandi.

Í dag einkennist Ísland af litlu atvinnuframboði, háu matvælaverði, háum vöxtum, verðtryggingu, gjaldeyrishöftum, fáum tækifærum og ónýtum gjaldmiðli sem heimilin í landinu bera gríðarlega háan kostnað af. Ég á bágt með að trúa því að slík lífskjör séu framtíðarsýn margra Íslendinga.

Í dag höfum við, fólkið í landinu, fengið tækifæri til þess að ákveða hvernig framtíð við viljum á Íslandi, og hvort sú framtíð eigi að einkennast af þáttum eins og þeim sem nefndir eru hér að ofan. Eða hvort við göngum í Evrópusambandið, tökum upp evru, og bætum lífskjör almennings á Íslandi.

Lægra matvælaverð
Á árunum 2008 - 2012 hækkaði matvælaverð á Íslandi um 32%. Ítrekað hefur verið rannsakað hvað muni gerast með matvælaverð á Íslandi eftir inngöngu í ESB og alltaf virðist niðurstaðan vera sú sama. Matvælaverð mun lækka! Sem dæmi má nefna að verð á kjúklingum, eggjum og svínakjöti mun lækka um allt að 40 - 50% og mjólkurvörur um allt að 25%. Ég hef margoft nefnt þetta áður, einfaldlega vegna þess að slíkum sparnaði fyrir heimilin má ekki gera lítið úr.

Lægri vextir
Annað sem mikið hefur verið rætt um og rannsakað í tengslum við aðild Íslands að ESB eru lánakjör okkar Íslendinga miðað við lánakjör Evrópuríkjanna, sérstaklega á húsnæðismarkaði.

Með íslensku krónuna og verðtryggðu lánin búum við hér á landi við gríðarlega háar vaxtagreiðslur, miðað við nágranna okkar í Evrópu. Sem dæmi má nefna á árunum 1998 - 2010 voru nafnvextir á húsnæðislánum hér a landi um 12% meðan þeir voru mest 5% í Evrópu. Í dæmi sem ASÍ tók til skoðunar kom í ljós að á meðan evrópsk fjölskylda var að borga um 5 - 800 þús.kr. í vexti á ári, var íslensk fjölskylda með sama lán að borga um 1 - 2 milljónir króna í vexti á ári.

Með aðild Íslands og upptöku evru gefst okkur tækifæri til þess að taka lán á betri kjörum, án verðtryggingar, og þannig munu heimilin í landinu spara sér gríðarlega háar upphæðir í vaxtagreiðslur á ári hverju."

Verðbólga meira en tvisvar sinnum meiri hér í ESB

Greining Íslandsbanka birti yfirlit yfir verðbólgu í Morgunkorni sínu þann 22.1. Þar kemur fram að verðbólga hér á landi er meira en tvisvar sinnum en að meðaltali í ESB. Á meðfylgjandi mynd sést vel hvernig verbólgan fer með Íslendinga. Það er þessi verbólga sem veldur stöðugum kostnaðarhækkunum og hækkun verðtryggðra lána. Einnig er áhugavert að hin EES-löndin fylgja nær alveg ferlinu í ESB, enda þau lönd (Noregur og Lichtenstein) bæði með alvöru gjaldmiðla. Myndin er frá Greiningu Íslandsbanka.

Sigmundur Davíð las bækling í Silfri Egils

Sigmundur Davíð, formaður Framsóknarflokksins er vel læs og er það hið besta mál. Hann las t.d. vel á ensku upp úr bæklingi frá ESB í Silfri Egils í gær, með það að markmiði að sýna fram að að um eiginlegar samningaviðræður við ESB, væri ekki að ræða.

En hér getur Sigmundur t.d. lesið um að Malta samdi um alveg SÉR-lausn á fiskveiðimálum og hér getur hann lesið um t.d. undanþágur/sérlausn Breta vegna Schengen.

Nú svo er hægt að benda Sigmundi á að Finnar og Svíar fengu t.d. alveg SÉR-lausn vegna landbúnaðar, sem mál lesa um hér, ásamt eiginlega öllum öðrum undantekningum/sérlausnum. Þetta er frá sjálfu Alþingi eftir fyrirspurn frá þingflokksformanni Sigmundar, Gunnari Braga Sveinssyni.

Það er því alveg greinilega hellingur sem umsóknarlönd geta SAMIÐ um í viðræðum við ESB! Við trúum að Sigmundur viti það, en að hann vilji bara ekki að landsmenn viti það!