Helstu tegundir krónu!

Þeir Gylfi Arnbjörnsson, forseti ASÍ og Jón Magnússon, lögfræðingur, ræddu málin á Sprengisandi Bylgjunna, þann 19.febrúar og meðal annars gjaldmiðilsmál og verðtrygginu. Þar kom fram að í raun eru margar tegundir af "krónu" í landinu. Þær helstu eru:

Verðtryggð króna

Haftakróna

Aflandskróna,

og nýjasta tegundin, sem kannski mætti kalla ,,Hæstaréttarkrónu" (eftir dóm í gjaldeyrisláni).

Við þetta mætti kannski bæta einni tegund enn: ,,Útflutningskrónu" ?

Er nema von að fólk sé ringlað yfir ástandinu? Og þetta sýnir líka hversu RUGLAÐ ástandið er!

Ísland þarf einn góðan og traustan gjaldmiðil. Til dæmis gjaldmiðil sem ekki kallar á höft, verðtrygginug og leiðir til verðbólgu og hárra vaxta!

Og er gjaldgengur í alþjóðlegum viðskiptum!

Lítið dæmi af saltfiski - mikilvægt fyrir Ísland

Á www.visir.is birtist í vikunni áhugaverða frétt, sérstaklega fyrir þá sem hrópa hvað hæst að Evrópa sé að hrynja, Evran og hvaðeina. Kristján Már Unnarsson gerði fréttina, sem hefst svona:

"Verð á saltfiski hefur lækkað um allt að tuttugu prósent í einstökum tegundum vegna skuldakreppunnar í ríkjum Suður-Evrópu. Þetta á jafnframt þátt í fjórðungs verðlækkun á stórþorski á fiskmörkuðum hérlendis á undanförnum vikum.

Helstu kaupendur íslensks saltfisks eru Portúgal, Spánn, Grikkland og Ítalía en áætla má að Íslendingar hafi selt saltfisk fyrir um þrjátíu milljarða króna á síðasta ári og er þetta því ein þýðingarmesta útflutningsgrein þjóðarinnar. Bergþór Baldvinsson, framkvæmdastjóri Nesfisks í Garði, segir verðin hafa lækkað talsvert mikið, - þó sé eins og salan sé örlítið aftur að aukast eftir að verðin lækkuðu."

Þetta er bara EITT LÍTIÐ dæmi um hvað myndi gerast ef Evrópa myndi "hrynja" !

Ísland á MIKILLA hagsmuna að gæta í því að Evrópa nái flugi á ný! Það er ótvírætt! Menn ættu aðeins að huga að því!

Hannes Pétursson á flugi í FRBL

Hannes Pétursson, skáld, skrifaði reffilega grein í Fréttablaðið þann 16.febrúar og fjallaði þar meðal annar sum þá æðstu ósk sumra ESB-andstæðinga á landi hér (meðal annars Guðna Ágústssonar, fyrrum framsóknarleiðatoga) að forsetinn, dr. Ólafur Ragnar Grímsson, bjóði sig fram gegn því sem þessir sömu menn kalla "erlent yfirvald." Hannes er frábær penni og segir á einum stað: 

"Bráðum hefur Ólafur Ragnar Grímsson gegnt embætti forseta Íslands í sextán ár samfellt, ásjárlegur maður og tungulipur. En enda þótt sönn tilbreyting hafi verið í því fólgin að fylgjast með millilendingum hans get ég ekki annað en tekið mér í munn hið gamalkveðna: „Leiðir verða langsetumenn“. Öðrum sýnist að sjálfsögðu allt annað, til að mynda Guðna Ágústssyni fyrrverandi ráðherra, nú grasrótarmanni. Ólafur yrði honum aldrei leiður, þótt hann næði abrahamískum aldri á forsetastóli.

Guðni stendur ásamt fleirum fyrir undirskriftasöfnun þar sem fólk skorar á Ólaf að fara hvergi, enda sé forsetinn lýðræðissinni, skrifar Guðni í hvatningargrein nýlega, og ærið verk að vinna fyrir kjarkgóðan mann á viðsjárverðum tímum. Og bætir við að framundan séu „átök um stjórnarskrá, þjóðaratkvæðagreiðslur, um stöðu Alþingis og hlutverk forsetaembættisins. Átök um aðild að Evrópusambandinu, glímunni við yfirþjóðlegt vald“.

Ekki er auðséð í fljótu bragði hvernig Guðni Ágústsson hugsar sér að forseti Íslands taki á öllum þessum málum, nema þá að hann auki valdsvið sitt frá því sem nú er. Vera kann að til þess sé einmitt ætlazt. Og gæti þá orðið fjör í kringum fóninn."

Síðar segir Hannes í lok greinarinnar um Guðna Ágússton: ..."það getur verið gaman að Guðna. Hann er mikill samvinnumaður og sambandsmaður, sambandsmaður samvinnufélaga, samvinnumaður sambandsfélaga og svo framvegis, allt er upp á sam hjá Guðna, sam þetta og sam hitt. Nema í einum punkti: honum er ákaflega í nöp við samvinnu Evrópuþjóða um frelsi, viðskipti og mannréttindi, Evrópusambandið, stærsta efnahagsveldi heims. Þess vegna kom það ýmsum sérkennilega fyrir sjónir að fyrsta verk Guðna Ágústssonar eftir að hann missti snögglega forystuvöld í Framsóknarflokknum var að pakka niður í ferðatöskurnar, hraða sér sem mest hann mátti til Keflavíkur og taka þaðan beint flug eins langt suður í Evrópusambandið og komizt varð, það er að segja til Kanaríeyja, suður í stöðugleika evrunnar, suður í ódýru ostana og ódýra rauðvínið. Þangað leitar klárinn sem hann er kvaldastur." 

Hvað kosta spurningar Vigdísar?

Vigdís Hauksdóttir, þingmaður Framsóknarflokks, er sennilega með spurulustu (forvitnustu?) þingmönnum frá upphafi lýðveldis! Spurningar hennar hafa kostað ríkissjóð = almenning stórar upphæðir. En Vigdís bara bætir við og á RÚV segir:

"Vigdís Hauksdóttir þingmaður Framsóknarflokks hefur lagt fram tíu fyrirspurnir á Alþingi, það er til allra ráðherra í ríkisstjórn, um nefndir, ráð, verkefisstjórnir og starfshópa.
Þingmaðurinn fer fram á skrifleg svör ráðherranna og vill fá upplýsingar um hvaða nefndir, ráð, verkefnisstjóra og starfshópa hafi verið settir á stofn frá kosningum 2009, hvað margir sitji í þeim hópum, hver sé launakostnaður og hve marga starfsmenn hver nefnd hafi. Þá vill Vigdís fá upplýsingar um hvaða einstaklingar hafi verið skipaðir eða tilnefndir til setunnar og hver launakostnaður þeirra sé."

Ef við gefum okkur að hver fyrirspurn kosti á bilinu 500.000 - 1 milljón, er um að ræða kostnað á bilinu 5-10 milljónir! Takk fyrir.

Sami þingmaður hefur kvartað hástöfum yfir kostnaði vegna ESB-umsóknarinnar og að stjórnsýslan leggist alveg á hliðina útaf henni (sem er reyndar ekki rétt).

En okkur er spurn: Hvað er þá þetta? Hver er tilgangurinn með spurningaflóðinu? Og hver er kostnaðurinn?

Eru kannsi líka þarna spurningar um klæðaburð, tónlistarsmekk eða útiveru nefndarmanna í frítíma sínum? 

Án gríns, þetta er eiginlega ekki fyndið lengur!

Er ekki helst skylda/hlutverk þingmanna að setja lög?

Lífið í landi óvissunnar - "geggjaði heimur krónunnar"

Jón Kaldal, ristjóri Fréttatímans fjallar um (hin óstöðugu) gjaldmiðilsmál í leiðara blaðsins þann 17.2 og segir meðal annars:

"Jón Sigurðsson forstjóri Össurar vandaði krónunni ekki kveðjurnar á Viðskiptaþingi á miðvikudag, en þar var hann aðalræðumaður. Sagði Jón að með hina tvískiptu krónu sem gjaldmiðil, verðtryggða og óverðtryggða, hefði þjóðin aldrei fast land undir fótum. Enda sýnir margra áratuga reynsla svo ekki verður um villst að óstöðugleikinn er það eina sem er stöðugt við íslensku krónuna.

Benti Jón á að besta leiðin til að auðgast á Íslandi sé sú að vera á réttum stað þegar fjármagnsflutningar verða í þessu umhverfi. Þegar Jón lét þau orð falla hefur hann væntanlega ekki gert ráð fyrir hversu hratt ný og afgerandi sönnun yrði færð fyrir þeim. Aðeins liðu nokkrar klukkustundir frá því hann lauk máli sínu þar til Hæstiréttur kvað upp dóm um lögmæti endurútreikninga gengislána. Dómurinn var skuldurum í hag. Uppi stóðu sem sigurvegarar þeir sem kusu að taka lán í erlendri mynt – og losna þar með við verðtryggingu og háa vexti krónulána – jafnvel þó þeir hefðu ekki tekjur á móti í erlendum gjaldmiðlum og tóku því meðvitaða og upplýsta áhættu.

Allt bendir til þess að dómur Hæstaréttar færi þessum skuldurum tugmilljarða ávinning þar sem áhrif tveggja stafa verðbólga undanfarinna ára á höfuðstól lána þeirra eru þurrkuð út.

Eftir standa hinir varfærnari, sem tóku lán í íslenskum krónum og sitja uppi með verðtryggingarbólginn höfuðstól. Þeir voru ekki á rétta staðnum, sem Jóni ræddi um í ræðu sinni, og njóta því ekki þessarar tröllvöxnu tilfærslu. Þegar er hins vegar hafin umræða hvort, og þá hvernig, sé hægt að rétta hlut verðtryggðu skuldaranna.

Þetta er í hnotskurn geggjaður heimur íslensku krónunnar."

(Leturbreytingar, ES-bloggið)

Fíllinn í stofunni!

Þegar menn á borð við Jón Sigurðsson í Össuri h/f tala um gjalmiðilsmál, leggja menn við hlustir. Hann talaði á Viðskiptaþingi í dag og óhætt er að segja að krónan hafi fengið falleinkunn. Á RÚV stendur:

 "Vandamálið sé ónýtur gjaldmiðill sem hafi átt þátt í gríðarlegum eignatilfærslum milli hópa hér á landi í gegnum tíðina. Besta leiðin til að auðgast á Íslandi hafi löngum verið sú að vera á réttum stað þegar ósköp dynja yfir. Þetta hafi slævt vitund Íslendinga um hvað í raunverulegri verðmætasköpun felist. Erlendri fjárfestingu er hér illa tekið og við glímum enn við afleiðingar þess að enginn treysti krónunni sagði Jón. Krónan þurfi bakhjarl til að auka tiltrú og því verði Íslendingar að tengjast stærra gjaldmiðilssvæði."

Og á www.visir.is segir ennfremur:

"Jón Sigurðsson, forstjóri Össurar, sagði í ræðu á Viðskiptaþingi í dag íslensku krónuna vera uppsprettu illinda í íslensku samfélagi. Hún væri eins og fíll inn í stofu á heimilum fólks og það eina sem fólkið gerði væri að moka því út sem kæmi úr afturenda hans. Nauðsynlegt væri að tengjast stærra myntsamstarfi.

Jón Sigurðsson sagði íslensku krónuna valda miklum óstöðugleika í íslensku hagkerfi. Hann líkti því við stíflu í tómatsósuflöskum, þar sem annað slagið gusaðist út sósa á meðan oft gengi erfiðlega að koma sósunni úr flöskunni. Miklar sveiflur í hagkerfinu væri birtingarmynd krónunnar. Hann sagði reiðina í samfélaginu, ekki síst eftir hrunið, væri að miklu leyti vegna krónunnar. Hún skapaði hraða og öfgakennda fjármagnsfutninga á milli fólks, sem væri ekki boðlegur nútímasamfélögum, og væri eins óhentugur fyrirtækjarekstri og hægt væri að hugsa sér."

Þarf að segja meira?

Magnús Orri um lýðræðishallann í EES

Magnús Orri Schram, þingmaður Samfylkingarinnar, skrifar grein um EES-samninginn í Fréttablaðið í dag. EES-samningurinn er tvítugur um þessar mundir. Magnús segir:

"EES-samningurinn er 20 ára um þessar mundir og af því tilefni tóku Norðmenn nýlega saman ítarlega skýrslu um reynslu sína af EES-samstarfinu. Niðurstöður skýrslunnar má að miklu leyti yfirfæra á íslenskan veruleika enda þjóðirnar tvær í sömu stöðu innan EES.

Skýrsluhöfundar segja ávinning Norðmanna af EES mikinn. Samningurinn hafi styrkt atvinnulíf Norðmanna, aukið viðskipti og bætt lífsgæði. Þá dregur skýrslan fram að einn þriðja af norskum lögum megi rekja til samstarfsins við ESB og að yfir 7.000 reglugerðir, tilskipanir o.fl. hafi verið teknar upp í Noregi vegna samningsins. Þá er dregið fram að Norðmenn hafa mjög lítil áhrif á þessi lög og reglugerðir sem taka þarf upp eftir óskum frá Brussel. Þessi staða veikir óneitanlega undirstöður lýðræðisins í Noregi, því þjóðkjörnir fulltrúar á norska þinginu koma lítið sem ekkert að þriðjungi þeirra laga sem samin eru í Brussel og svo stimpluð í Noregi."

Síðan bendir Magnús á að Noregur hafi tekið upp um 70% af öllum gerðum ESB og það sé meira heldur en margir fullgildir aðilar hafi gert. Því sé talað um "Evrópuvæðingu" Noregs. Síðan lýkur Magnús grein sinni með þessum orðum:

"Andstæðingar aðildar Íslands að ESB hafa í málflutningi sínum lagt áherslu á að sjálfstæði þjóðarinnar sé hætta búin við inngöngu í sambandið og því sé samstarf innan EES betri kostur. Í ljósi norsku skýrslunnar er sú röksemd fallin um sjálfa sig. Norska skýrslan dregur það skýrt fram að lög þjóðarinnar eru að þriðjungi ættuð frá ESB án þess að kjörnir fulltrúar hafi mikið um þau að segja. Væri landið á hinn bóginn aðili að ESB hefðu þingmenn miklu betri aðkomu að öllum þeim lögum sem í landinu gilda. Þannig má segja að sjálfstæði þjóðarinnar myndi standa miklu styrkari fótum væri landið hluti af ESB frekar en í núverandi stöðu innan EES-samstarfsins."

Evrópumálin rædd hjá Ingva Hrafni á Hrafnaþingi.

Þau Sigurlaug Anna Jóhannsdóttir, Anna Margrét Guðjónsdóttir og Andrés Pétursson, formaður Evrópusamtakanna, ræddu Evrópumálin fyrir skömmu, við Ingva Hrafn Jónsson, í þættinum Hrafnaþing, á ÍNN.

Hægt er að horfa á þáttinn á þessari slóð.

Sema Erla á DV-blogginu: ESB ekki lengur sexý?

Sema Erla Serdar, verkefnisstjóri hjá Já-Ísland og fyrrum formaður Ungra Evrópusinna, skrifar skemmtilegan pistil á DV-bloggið, sem ber yfirskriftina "ESB ekki lengur sexý."

Pistill Semu hefst á þessum orðum: ""Evrópa er að hrynja", "Evran á sér enga framtíð", "martröð unga fólksins", „Evran eins og Titanic", „Evrópa logar", „Grikkland í gíslingu Frakka og Þjóðverja", „ESB fyrir heimskingja", „aðlögunarferli" og „múturfé", eru nokkur dæmi um þær upphrópanir sem blasa við manni þegar maður rennur í gegnum Evrópusambandsumræðuna.

Svo það er ekki að furða að maður spyrji, er ESB ekki lengur sexý?

Það er reyndar búið að spá hruni Evrópu, já eða Evrópusambandsins, allt frá stofnun þess. Um daginn átti Evran tíu ára afmæli, en öll þessi tíu ár er búið að spá hruni hennar. Evrópusambandið hefur gert svo mikið fyrir unga fólkið, meðal annars auðveldað möguleika þeirra á að ferðast, flytja, vinna, læra, já eða bara leika sér, í öðrum ESB löndum, án nokkurra vandkvæða. Unga fólkið getur líka sótt í hina ýmsu styrki hjá Evrópusambandinu til þess að koma öllum mögulegum hugmyndum sem þau hafa, í framkvæmd, en málefni unga fólksins er stór málaflokkur innan ESB. Þvílík martröð!

Titanic sökk eftir að það sigldi á ísjaka. Í dag nota 17 af 27 aðildarríkjum ESB evruna, auk fimm annarra Evrópuríkja, en í sínu daglega lífi nota meira en 300 milljónir manna evruna. Þá eru fleiri en 20 lönd, sem hafa tengt gjaldmiðil sinn við Evruna, til dæmis Fílabeinsströndin, en það held ég að þú finnir ekki marga ísjaka til að klessa á."

Síðan segir Sema: "Evrópa logar og Grikklandi er haldið í gíslingu. Ég ætla ekki að neita því að Evrópa á í vandræðum í dag, og Grikkland á í vandræðum, sem þó eru nánast að öllu leyti heimatilbúin, en verið er að vinna að lausnum á vandamálum þeirra, enda standa aðildarríki Evrópusambandsins saman í góðu og illu. Áður fyrr fóru þessar þjóðir í stríð en í dag standa þau saman að því að leysa þau vandamál sem þau (og aðrir) standa frammi fyrir. En hver á svosum ekki við nein vandamál að stríða í dag? Ísland? Bandaríkin? Evrópuríkin sem ekki hafa evru? Við ættum kannski að vera duglegri að líta í eigin barm stundum.

Evrópusambandið brást strax við vandamálinu. Það var komið með lausnir. Það er enn verið að vinna að lausnum. Nýjar löggjafir, nýjar reglur, meira eftirlit, meiri agi, meira gagnsæi, meira puð, stanslaus vinna. Ekki fyrir hvern sem er að vera í sporum evrópskra þjóðarleiðtoga í dag. En þau vinna vinnuna. Hvað er annars að frétta af útrásarvíkingunum? Lífeyrissjóðunum? Bankamönnunum? Það þarf enga evru til þess að svona vandamál komi upp, og því firra að kenna gjaldmiðlinum sjálfum um þetta."

Allur pistillinn

(Mynd: DV-bloggið)

ESB og afleiðingar "Arabíska vorsins"

Alþjóðamálastofnun H.Í. stendur fyrir fundi næsta föstudag og í tilkynningu segir: "Föstudaginn 10. febrúar er komið að þriðja fundi vorannar um Evrópumál en þá lítur Jordi Vaquer i Fanés, forstöðumaður Barcelona Centre for International Affairs á Spáni, yfir farinn veg ári eftir atburðina sem tengdir hafa verið við arabíska vorið. Fundurinn sem haldinn er á ensku fer fram í Lögbergi 101 frá kl. 12 til 13.

Sú bjartsýni sem ríkti innan ESB í kjölfarið á atburðum liðins árs hefur nú dofnað eftir kosningasigra flokka íslamista í Túnis, Egyptalandi og Marokkó. Ástandið er síður en svo stöðugt í Líbíu og Jemen og mótmælendur í Bahrein og Sýrlandi eru vægðarlaust beittir ofbeldi. Óvissan um framtíðina er því mikil á þessum slóðum. Ári eftir fall Mubaraks er Evrópusambandið enn að reyna að átta sig á þeim breytingum sem orðið hafa í arabaheiminum. Nú þarf að grípa tækifærið og endurskoða stefnu sambandsins til þess að geta tekist á við þessar nýju áskoranir."

Sjá: http://stofnanir.hi.is/ams/