Árni Snævarr með grein á Já-Ísland.is

Árni Snævarr, fyrrum fréttamaður, skrifar grein um Evrópumál á vef Já-Ísland, sem hefst svona: 

"Er Evrópusambandið á leið til helvítis? Þetta er ekki lengur bara spurning sem varpað er fram á vefsíðum ritglaðra öldunga á Íslandi sem orna sér við hlýjar minningar af þjóðernishyggju æskuáranna, heldur spurning sem spurt er af fullri alvöru af þungaviktarmönnum í Brussel.

Fáir hafa þó enn orðið til þess að fara rækilega ofan í saumana á þeim hugmyndum sem einna líklegastar eru til þess að bjarga Evrunni og eru leynt og ljóst til umræðu á meðal leiðtoga Evrópusambandsins en það er „tveggja hraða Evrópa.“

Jean-Claude Piris lét nýlega af störfum sem yfirmaður lagadeildar ráðherraráðs sambandsins og hefur sem slíkur lagt gjörva hönd á að finna lausnir eða að minnsta að kosti að sníða pólitískum lausnum innan sambandsins lagalegan búning. Piris er raunar einn af tengdasonum Íslands; kvæntur íslenskri konu og Íslendingum haukur í horni í viðræðum við Evrópusambandið.

Piris kynnti á dögunum bók sína the Future of Europe – towards a two speed-EU? á opnum fundi í Brussel. Í hnotskurn telur Piris að vanda Evrunnar megi að verulegu leyti rekja til fæðingargalla. Á sama tíma og ríkin sameinuðust um mynt, hafi heildarútgjöld ríkjanna og efnahagsstefna verið í áfram höndum aðildarríkjanna. Þarna á milli hafi skapast mikil togstreita; ekki síst eftir að Þjóðverjar – af öllum! – urðu fyrstir til að rjúfa svokölluð Maastricht-viðmið um hámarks fjárlagahalla. Aðrir sigldu svo í kjölfarið og sumir slepptu sköpunargleðinni lausri á bókhaldið.

Piris fer í saumana á fjórum möguleikum til að sporna við þróuninni og viðurkennir að engin þeirra sé nein töfralaus.Hann segir hreint út að Lissabon-sáttmálinn hafi ekki aðlagað sambandið að fjölgun í 27 aðildarríkja. Hann telur engan pólitískan vilja vera fyrir enn einni sáttmálagerð. Í stuttu máli leggur hann til að kjarni aðildarríkjanna skipi sér í framvarðasveit “avant-garde” en taki eftir sem áður þátt í starfi og verði bundinn af ákvörðunum allra 27 á öðrum sviðum. Kjarninn yrði skipaður Evru-ríkjunum sautján en hin aðildarríkin tíu myndu sigla síðar í kjölfarið. Piris bendir á að með þessu sé verið að viðurkenna í orði það sem þegar sé orðið á borði og má í því sambandi nefna neitunarvaldið sem Bretar beittu í desember síðastliðnum á leiðtogafundi ESB." (Mynd: Visir.is)

Króatía: Næstum 60% stuðningur við aðild að ESB

Um 58% Króata vilja að landið gangi í ESB, samkvæmt nýrri könnun. Þjóðaratkvæði (ekki bindandi, en mikilvæg þó) verður haldið á sunnudaginn. Aðeins 1 af hverjum 4 Króötum eru á móti aðild.

Ivo Josipovic, forsætisráðherra, telur að landið muni hagnast verulega á aðild er varðar, menntun, tækni og aukin viðskipti!

Skynsamleg afstaða!

Ef aðild verður samþykkt, mun Króatía verða 28.aðildarríki ESB, en aðeins fyrir 16 árum  geisaði blóðugt stríð í gömlu Júgósalvíu og þar létu um 20.000 Króatar lífið.

Væntanleg aðild Króatía er því einnig stórt og mikilvægt skref til varanlegs aukins lýðræðis, friðar og virðingar fyrir mannréttindum.

(Myndin er frá hinni sögufrægu borg, Dubrovnik, við Adríahaf)

Danskir atvinnurekendur styðja upptöku Evrunnar

Frétt á www.visir.is hefst svona: "Samtök atvinnulífsins í Danmörku (Dansk Industri) eru enn þeirrar skoðunar að upptaka evrunnar væri í þágu hagsmuna dansks efnahagslífs, þrátt fyrir umrótið á evrusvæðinu. Þetta segir Karsten Dybvad, framkvæmdastjóri samtakanna.

„Við höfum ekki skipt um skoðun,“ svaraði Dybvad þegar Fréttablaðið spurði hann hvort Dansk Industri talaði enn fyrir upptöku evru. „Í skoðanakönnunum sjáum við að forystumönnum fyrirtækja sem vilja taka upp evru hefur fækkað frá því sem var, en um leið sjáum við aukinn stuðning við tengingu dönsku krónunnar við evruna.“

Dybvad segist telja að mikil andstaða við upptöku evrunnar í Danmörku samkvæmt skoðanakönnunum sé vegna þeirrar óvissu, sem ríki á evrusvæðinu. „Ef maður styngi upp á því að hafa þjóðaratkvæðagreiðslu um evruna á morgun, myndi fólk sennilega segja manni að bíða hægur og sjá hvernig mál þróast. En við styðjum áfram upptöku evru.“"

Öll fréttin

Frakkland og matsfyrirtækin - einkunnir eða bara álit?

Eins og fram hefur komið í fréttum lækkaði matsfyrirtækið Standard and Poor's lánhæfismat Frakklands og níu annarra Evruríkja fyrir helgina. Frakkland fór úr hæsta flokki, AAA í AA+. Þessi ákvörðun hefur verið harðlega gagnrýnd, en Morgunblaðið eyðir öllum leiðara dagsins undir þetta, hvað annað!

Annað svokallað matsfyrirtæki, Fitch, hélt einkunni sinni óbreyttri og hið þriðja, Moody's er með Frakkland ennþá AAA, og segir ástandið stöðugt.

Matsfyrirtækin komu sterklega til sögu í hinni frábæru kvikmynd, The Inside Job, sem sýnd var hér á landi fyrir skömmu. Þau gáfu nefnilega allskonar "ruslbréfum" toppeinkunn og reyndu svo að sverja allt saman af sér í yfirheyrslum á bandaríska þinginu, með þeim rökum að einkunnir þeirra væru í raun bara "álit" (enska: opinions!) 

Hér má sjá átakanlegt myndskeið um þetta, úr Inside Job!

Fleiri myndskeið er að finna á YouTube, notið leitarskilyrðin "rating agencies inside job" meðal annars þetta hér, sem er reyndar ekki í IJ.

Spurningin hlýtur því að vakna hvort í dag sé um að ræða sömu "álit" og toppar fyrirtækjanna tala um í Inside Job!

Þorsteinn Pálsson um gjaldmiðilsmál í FRBL

Þorsteinn Pálsson, skrifar áhugaverðan pistil í Fréttablaðið í dag um gjaldmiðilsmál og umræðuna um gjaldmiðilinn. Hann segir:

"Alþýðusambandið efndi í vikunni til fundar um þá spurningu hvort íslenska krónan væri böl eða blessun. Í góðu samræmi við íslenska umræðuhefð setti Morgunblaðið hins vegar ofan í við forystumenn sambandsins fyrir að halda fund um upptöku evrunnar.

Af sjálfu leiðir að skoða þarf aðra kosti til samanburðar ef krónan þykir ekki duga til að veita launafólki öryggi og atvinnulífinu samkeppnishæfa stöðu. En rétt er að íhuga fyrst okkar íslenska Mammon með því að meta reynsluna af sjálfstæðum eigin gjaldmiðli og hversu líklegt er að hann geti svarað framtíðarkröfum þjóðarinnar. Forystumenn Alþýðusambandsins byrjuðu því umræðuna á réttunni.

Eftir að gjaldmiðillinn hrundi verður ekki hjá því komist að ræða hvort endurreisa eigi efnahagslífið á þeim rústum eða finna nýjar undirstöður. Í þeirri umræðu dugar ekki að loka augunum fyrir því sem hér gerðist og láta hana einvörðungu snúast um vanda annarra. Á sama hátt er heldur ekki unnt að láta eins og sá vandi sé ekki til.

Talsmenn launafólks benda réttilega á að útilokað er að bjóða því nýja framtíð með sama óstöðugleika og það hefur búið við. Eins hafa forystumenn atvinnulífsins að frátöldum þeim sem fara fyrir sjávarútvegi og landbúnaði bent á að íslensk fyrirtæki þurfa viðlíka samkeppnisumhverfi og erlendir keppinautar njóta. Þar fara hagsmunir saman."

Króatar kjósa um aðild 22. janúar

Visir.is segir frá: "Þrátt fyrir fjármálakreppu meðal ríkja Evrópusambandsins (ESB) segjast tæplega 58 prósent Króata styðja aðild landsins að sambandinu samkvæmt nýrri skoðanakönnun samkvæmt frétt á fréttavefnum EUobserver.

Þjóðaratkvæðagreiðsla verður haldin um ESB-aðild í Króatíu 22. janúar næstkomandi. Niðurstaða hennar er ekki bindandi fyrir stjórnvöld, en verði aðild samþykkt er áformað að Króatía verði 28. aðildarríki ESB hinn 1. júlí á næsta ári.

Stuðningur við aðild að ESB hefur aukist verulega frá því í apríl á síðasta ári, þegar skoðanakönnun sýndi að um 26 prósent vildu að Króatía gengi í ESB."

Verði aðild samþykkt, verður Króatía 28. aðildarríki ESB og annað ríkja fyrrum Júgóslavíu að ganga í sambandið, en Slóvenía gekk í ESB árið 2004. Myndin er frá Zagreb, höfuðborg Króatíu.

Vaxtamunur upp á 200 milljarða!

Gylfi Arnbjörnsson, skrifar pistil um gjaldmiðilsmál á Pressuna og gerir þar m.a. allskyns kostnað vegna krónunnar að umtalsefni, sem og viðbrögð ritstjóra Morgunblaðsins við umfjöllun ASÍ um gjalmiðilsmál. Gylfi segir:

"Niðurstaða greiningar Alþýðusambandsins er, að þessi ákvörðun ríkisstjórnarinnar hefur verið þjóðinni æði dýrkeypt. Vaxtamunur milli Íslands og Evrópu hefur lengst af verið 4-5% m.v. vaxtakjör ríkissjóðs – hina svokölluðu grunnvexti – og 7-11% fyrir húsnæðiskaupendur. Krónan hefur á þessum áratug sem liðin er fallið ekki einu sinni, ekki tvisvar heldur þrisvar verulega og er nú svo komið að landsmenn þurfa að ráðstafa allt að 18% ráðstöfunartekna sinna til þess að standa undir þessum mikla vaxtamun! 

Greiðslubyrði ríkissjóðs vegna 4-5% vaxtamunar er á bilinu 50-60 milljarðar króna á ári sem er álíka fjárhæð og kostar að reka allar lífeyris- og félagstryggingar á vegum stjórnvalda! Á þessum þremur árum sem liðin eru frá hruni hefur vaxtamunurinn einn tekið til sín vel á annað hundrað milljarða króna.

Þrátt fyrir það furðar ritstjórinn sig á því að ársfundir Alþýðusambandsins hafi ítrekað samþykkt kröfu um breyttar áherslur í peninga- og gengismálum. Hann skilur bara ekkert í því að launafólk krefjist þess að hætt verði að hirða fimmtund eigna okkar og rekna með gengisfellingum. Þvert á móti sakar hann forseta samtakanna um ,,að tala niður krónuna‘‘ sem viðbrögð við málefnalegri greiningu á þeim vanda sem þjóðin stendur frammi fyrir í kjölfar hrunsins."

Bendum svo á þennan pistil Gylfa um sama mál, gjaldmiðilinn.

Hvernig væri að stefna á GÓÐA hagstjórn?

ASÍ hélt morgunfund um gjaldmiðilsmál í vikunni og þar var Ragnar Árnason einn ræðumanna og varði þar krónuna. Rætt var við Ragnar í Speglinum í gærkvöldi og þar sagði Ragnar að Íslendingum hefði ekki tekist vel upp við stjórn peningamála, það væri staðreynd.

Þetta hefði leitt til falls á krónunni, mikilla sveiflna, óþægilega mikillar verðbólgu og gengisflökts, sem ylli erfiðleikum bæði gagnvart fyrirtækjum og einstaklingum. Nú væru því höft á krónunni (sem er þá væntanlega afleiðing af gjaldmiðlinum!).

Ragnar vill framkvæma kalt hagsmunamat í gengismálum en vill halda krónunni að því gefnum að hér verði rekin "sæmilega skynsöm efnahagsstjórn" en sagði einnig að efnahagsstjórnin þyrfti ekki "að vera neitt stórkostlega góð til þess að krónan sé okkar besti kostur."

En ef við getum ekki treyst þessu, segir Ragnar að það sé ekki svo slæmt að gera Ísland að einskonar fjölmyntasvæði, þar sem allir geta í raun notað þann gjaldmiðil, sem þeir kjósa! Þannig myndi verða til samkeppni um gjaldmiðla, en Seðlabankinn ætti samt áfram að gefa út krónuna!

Til hvers að vera þá að gefa út eigin gjaldmiðil ef allir gætu notað einhverja (væntanlega alþjóðlega) gjaldmiðla? það kostar jú talsverðan slatta að halda úti eigin mynt.

Og er það sem Ragnar segir um að efnahagsstjórnin þurfi ekki að vera neitt stórkostlega góð fyrir krónuna, ekki bara það sama og hafa óbreytt ástand? Að halda öllu áfram opnu fyrir skussaskap, kæruleysi og skorti á aga í ríkisfjármálum?

Eru landsmenn ekki búnir að fá nóg af slíku, með tilheyrandi verðbólgu, okurvöxtum og verðtryggingu?

Hvernig væri bara stefna á alvöru gjaldmiðil og GÓÐA hagstjórn?

Nýr pistill Guðmundar Gunnarsonar um gjaldmiðilsmál

Guðmundur Gunnarsson, fyrrum formaður Rafiðnaðarsambandsins, skrifar pistil um gjaldmiðilsmál á Eyjuna (en pistillinn er í raun grein eftir Guðmund, sem hann birti í norsku tímariti). Guðmundur segir:

"Hvers vegna launamenn vilja losna við krónuna?
Margir af norskum kunningjum mínum spurst fyrir um hvað liggi helst að baki áhuga íslendinga á því að ganga inn í ESB. Ég ætla hér að fara yfir helstu atriði sem rædd hafa verið innan íslenskrar verkalýðshreyfingar undanfarin misseri.

Því er ákveðið haldið að almenning á Íslandi að krónan sé bjarghringur Íslands af tilteknum hópi fólks. Krónan er góð fyrir skuldlaust efnafólk og það er einmitt það fólk sem stendur hvað ákafast gegn breytingum hér á Íslandi. Í reglulegum gengisfellingum krónunnar verður þessi hluti þjóðarinnar sífellt ríkari með stórkostlegum eignatilfærslum innan íslensks samfélags.

Í umræðum þessa fólks um stöðuna er talað eins og líf hafi byrjað á Íslandi í október 2008 eftir algjört kerfishrun og 50% gengisfellingu krónunnar með öll mælitæki núllstillt. Öll tiltæk ráð eru nýtt til þess að halda í gjaldmiðil sem valdhafar geta gengisfellt til að leiðrétta efnahagsleg mistök með því að færa hluta að launum verkafólks til sín.

Fjöldi er hins vegar annarrar skoðunar og bendir á hversu stóran þátt krónan átti í þeim hamförunum sem skullu á landinu haustið 2008. Þá tapaði fjórðungur íslenskra heimila öllu og þau standa auk þess frammi fyrir ókleifu skuldafjalli. Kaupmáttur féll þá um 20% og atvinnuleysi nær þrefaldaðist. Hvers vegna stendur íslenskur almenningur mun verr eftir efnahagshrunið en t.d. almenningur í Danmörku, Svíþjóð, Finnlandi og jafnvel Írlandi? Þar bjó fólk við gjaldmiðil sem bauð ekki upp sömu geggjun og íslenska örmyntin gerir í ógnarlitlu hagkerfi.

Íslenskir launamenn búa við sveiflukenndan örgjaldmiðil sem hefur valdið því að síðan 1980 hafa að jafnaði farið um 12% af launum í að greiða vaxtamun milli Íslands og ESB, sem veldur hærra vöruverði og meiri húsnæðiskostnaði. Heildarkostnaður heimila launamanna á Íslandi af krónunni á þessum tíma samsvarar því að 30% af tekjum heimilanna.

Þetta ástand verja fyrirtækin í útflutningi af öllum mætti, þau vilja geta selt sína vöru í erlendum myntum, en greitt launamönnum í íslenskri krónu. Öll stærstu fyrirtæki Íslands gera upp í evrum eða dollurum, rekstrarkostnaður krónunnar lendir þar af leiðandi á minni fyrirtækjum og launamönnum.

Íslenska krónan er svæsnasti óvinur íslensks launafólks og veikindi hennar nærast á lækkuðum kaupmætti fólksins. Fjórða árið í röð verður fólk að spara við sig og það er í vaxandi mæli óánægðara með afkomu sína. Sífellt fleiri verða að spara við sig í nauðsynjum, auk þess eru sett ný þjónustugjöld í skólum og aðkomugjöld að í heilbrigðisþjónustu."

Samtök Iðnaðarins: ESB afstaðan óbreytt - SI vill klára samningana - málið langtímamál!

Þátturinn Klinkið á Stöð 2/ www.visir.is tók viðtal við Helga Magnússon, formann Samtaka Iðnaðarins á Þorláksmessu og ræddi þar meðal annars um ESB-málið.

Þar kom skýrt fram að afstaða samtakanna er óbreytt, S.I. vill klára aðildarviðræðurnar við ESB og leggja samninginn í dóm þjóðarinnar. Helgi sagði þetta vera langtímamál, sem ætti að klára!

Sammála!